Domowe relacje zamówienie opcje akcji

Kwalifikowane zlecenia krajowe (QDRO) Aktualne godziny po godzinach Przedsprzedaż Wiadomości Flash Cytat Podsumowanie Quote Interaktywne wykresy Ustawienie domyślne Należy pamiętać, że po dokonaniu wyboru będzie ono dotyczyć wszystkich przyszłych wizyt na NASDAQ. Jeśli w dowolnym momencie jesteś zainteresowany przywróceniem ustawień domyślnych, wybierz ustawienie domyślne powyżej. Jeśli masz jakieś pytania lub napotykasz problemy podczas zmiany ustawień domyślnych, wyślij e-mail na adres isfeedbacknasdaq. Potwierdź swój wybór: Wybrałeś zmianę domyślnego ustawienia Wyszukiwania wyceny. Będzie to teraz domyślna strona docelowa, chyba że ponownie zmienisz konfigurację lub usuniesz pliki cookie. Czy na pewno chcesz zmienić swoje ustawienia Mamy przyjemność zapytać Proszę wyłączyć blokowanie reklam (lub zaktualizować ustawienia, aby zapewnić, że javascript i pliki cookie są włączone), abyśmy mogli nadal dostarczać Ci najwyższej jakości wiadomości na temat rynku i dane, których możesz oczekiwać od nas. Metody dzielenia opcji na akcje w sądach rozwodowych w sądzie państwowym, dostarczone przez krajową grupę ds. badania prawnego Niemal wszystkie państwa zgadzają się obecnie, że opcje na akcje są własnością małżeńską w zakresie, w jakim zostały uzyskane w trakcie małżeństwa. W rezultacie, w większości przypadków, w których dostępne są opcje na akcje, sąd i strony będą musiały znaleźć sposób na przekazanie części wartości opcji małżonkowi, który nie jest właścicielem. Prawo federalne nie upraszczało procesu podziału, można by rzec, że prawo federalne w istotny sposób przyczyniło się do tego problemu. Jeśli prawo federalne miałoby zostać wyjaśnione, aby umożliwić bezpośrednie przydzielanie opcji na akcje bez negatywnych konsekwencji podatkowych, podział opcji na akcje w sprawach rozwodowych w sądzie stanowym byłby o wiele łatwiejszy. Głównym celem tego artykułu jest omówienie federalnego i stanowego prawa dotyczącego mechaniki podziału opcji na akcje między stronami. Zanim jednak przejdziemy do tej kwestii, dokonamy krótkiego przeglądu natury samych opcji na akcje, a następnie omówimy sposób, w jaki opcje na akcje są klasyfikowane i dzielone. I. OPCJE ZAPASÓW W OGÓLNYM wariancie Opcja na akcje jest prawnym prawem do zakupu jednej akcji z określonej ceny (ceny wykonania), niezależnie od ceny, po której akcje są faktycznie inwestowane. Zasoby nie muszą być przedmiotem publicznego obrotu, ale w większości zgłoszonych przypadków istnieje zwykły rynek dla przedmiotowego stada. W prawie wszystkich planach opcji na akcje opcja przyznana pracownikowi jest nienastawiona w momencie jej otrzymania. Nie można z niego skorzystać, jeśli straci pracę, gdy pracownik przestanie pracować dla pracodawcy. Po upływie określonego czasu, opcja na akcje zostaje przejęta. Po nabyciu uprawnień można skorzystać z opcji na akcje i nie jest ona tracona, gdy pracownik opuszcza firmę. Większość okresów nabywania uprawnień mieści się w przedziale od dwóch do pięciu lat. Po znacznie dłuższym okresie, często 10 lat, opcja na akcje wygasa i nie można z niej skorzystać. II. KLASYFIKACJA OPCJI NA AKCJACH Opcje na akcje należą do ogólnej kategorii odroczonych praw do wynagrodzenia, która obejmuje również takie powszechnie omawiane aktywa, takie jak odprawy emerytalne, premie i prawa własności intelektualnej. Dla celów podziału majątku, odroczone prawa do odszkodowania są na ogół zdobywane, gdy są uzyskiwane, a nie kiedy wartość jest faktycznie otrzymywana. Na przykład, jeśli mąż zarabia na świadczenia emerytalne w trakcie małżeństwa, zasiłki tak zasłużone są własnością cywilną, nawet jeśli żadne pieniądze nie są faktycznie otrzymywane długo po zakończeniu małżeństwa. Odroczone prawa do rekompensaty są najczęściej klasyfikowane poprzez określenie okresu, w którym są zarobione. Na przykład program emerytalny o zdefiniowanym świadczeniu jest zwykle nabywany jako rekompensata za konkretny okres podlegającej wypłaceniu świadczenia wypłacanego pracodawcy. Kwota otrzymywana miesięcznie zależy od całkowitej wykonanej usługi kredytowej, przy czym pewna funkcja pracowników jest najwyższa z rocznych zarobków, które często są również uwzględniane w formule. Aby określić udział małżeński, sąd dzieli całkowity czas pozostający w związku małżeńskim w okresie zarobkowym przez cały okres zarobkowania. Zob. In re Marriage of Benson, 545 N. W.2d 252 (Iowa 1996) Koziol v. Koziol, 10 Neb. 675, 636 N. W.2d 890 (2001) Workman v. Workman, 106 N. C. App. 562, 418 S. E.2d 269 (1992). Zobacz ogólnie Brett R. Turner, Equitable Distribution of Property 6:25 (3d ed. 2005). Czas żonaty, w tym kontekście, oznacza czas pomiędzy datą rozpoczęcia (prawie zawsze data zawarcia małżeństwa) a datą klasyfikacji. ID. Druga data różni się w zależności od jurysdykcji, zazwyczaj jest to data ostatecznego rozdzielenia, data złożenia wniosku lub data rozwodu. ID. Sekcja 5:28. Aby wziąć przykład, załóżmy, że członek służby wojskowej nabywa świadczenia emerytalne jako rekompensatę za 30 lat służby wojskowej. Rozwód ma miejsce w Nowym Jorku, gdzie data klasyfikacji jest zwykle datą zgłoszenia. Z 30 lat 12 miało miejsce między datą ślubu a złożeniem rozwodu. Udział małżeństwa w emeryturze wynosi 1230, lub 40. W konkretnym przypadku opcji na akcje, okres zarobkowy zawsze obejmuje okres nabywania uprawnień. Celem okresu nabywania uprawnień jest zachęcenie pracownika do kontynuowania pracy dla pracodawcy, dlatego pracownik traci nieodnalezione opcje, jeśli dobrowolnie zakończy pracę. Zobacz ogólnie In reM Wealth of Hug, 154 Cal. App. 3d 780, 201 Cal. Rptr. 676 (1984). Gdy przyszłe zatrudnienie jest warunkiem nabycia uprawnień, bardzo trudno jest twierdzić, że opcja ta nie stanowi świadczenia za przyszłą usługę. Trudne pytanie w klasyfikacji opcji na akcje zależy od tego, czy opcja ta dotyczy również usług z przeszłości. Niektóre nienabyte opcje na akcje są przyznawane zgodnie z regularnym planem, który przyznaje taką samą ilość opcji na akcje wszystkim pracownikom na danym poziomie, przede wszystkim jako narzędzie zachęcające ich do pozostania w firmie. Tego rodzaju opcje są zazwyczaj rozważane tylko w przypadku przyszłych usług. Zob. In re Marriage of Harrison, 179 Cal. App. 3d 1216, 225 Cal. Rptr. 234 (1986) Wendt v. Wendt, 59 Conn. 656, 757 A.2d 1225 (2000) Hopfer v. Hopfer, 59 Conn. 452, 757 A.2d 673 (2000) (gdzie mąż rozpoczął z pracodawcą tylko miesiąc przed rozwodem) Otley v. Otley, 147 Md. App. 540, 810 A.2d 1 (2002) In the Marriage of Valence, 147 N. H. 663, 798 A.2d 35 (2002). Zobacz ogólnie Turner, jak wyżej, 6:49. Jednak w ramach innych programów opcyjnych, więcej nieuzyskanych opcji jest przyznawanych pracownikom, którzy osiągnęli lepsze wyniki w przeszłości, lub komisja może mieć nawet swobodę w przyznawaniu nadzwyczajnych grantów z nienabytych opcji pracownikom, którzy wnieśli nadzwyczajny wkład do spółki. Opcje te dotyczą usług zarówno w przeszłości, jak i w przyszłości. ID. Sekcja 6:49. Powiązana sytuacja faktyczna występuje, gdy opcje są wykorzystywane w celu zachęcenia pracownika do zmiany pracodawcy. Opcje te są zwykle stosowane w celu przyciągnięcia pracowników dopiero po tym, jak posiadają znaczne umiejętności, aby opcje były w pewnym sensie nabyte dzięki umiejętnościom. Ponadto, pracownicy, którzy dokonują tego rodzaju zmiany pracy, często tracą nie zainwestowane opcje na akcje u ich poprzedniego pracodawcy, opcje, które zostały przynajmniej częściowo uzyskane dzięki staraniom małżeńskim. Ogólną zasadą jest zatem, że opcje na akcje zmieniające miejsca pracy są również nabywane w zamian za przeszłe i przyszłe usługi. W sprawie ponownego małżeństwa uścisku, 154 Ks. App. 3d 780, 201 Cal. Rptr. 676 (1984) Salstrom v. Salstrom, 404 N. W.2d 848 (Minn., App., 1987). III. PODZIAŁ ŚWIADCZEŃ EMERYTALNYCH Z uwagi na to, że odroczone uprawnienia do wynagrodzenia są przyznawane przed ich otrzymaniem, ich podział stwarza wyjątkowe problemy. Problemy te pojawiły się po raz pierwszy w kontekście świadczeń emerytalnych, a ustawa o podziale innych uprawnień z tytułu odroczonych wynagrodzeń jest z reguły szczególnym zastosowaniem ogólnych zasad ustalonych w sprawach świadczeń emerytalnych. Ogólnie rzecz biorąc, świadczenia emerytalne można podzielić na dwa sposoby. Zgodnie z metodą natychmiastowego potrącenia sąd ustala wartość bieżącą świadczenia. Aby to zrobić, sąd musi zmierzyć ciąg przyszłych płatności, które pracownik prawdopodobnie będzie mógł zdyskontować z tych świadczeń, przez prawdopodobieństwo, że każde świadczenie nie zostanie otrzymane (np. Przez prawdopodobieństwo przedwczesnej śmierci), a następnie zmniejszyć korzyści do wartości bieżącej . Jest to trudny proces, który zwykle wymaga specjalistycznego świadectwa. Po ustaleniu wartości bieżącej sąd dokonuje pomnożenia tej wartości przez udział małżeński w celu ustalenia odsetek małżeńskich i stosuje ustawowe współczynniki podziału w celu określenia odsetka udziałów małżonków spoza majątku małżeńskiego. Następnie małżonek będący na stanowisku współmałżonka otrzymuje swoje zainteresowanie gotówką lub inną własnością, a współmałżonek będący właścicielem otrzymuje całą emeryturę. Turner, jak wyżej, Rozdział 6:31. Natychmiastowe przesunięcie wymaga znacznego eksperckiego zeznania na samym początku, więc jest to droższa metoda. Można go stosować tylko wtedy, gdy majątek małżeński ma wystarczającą ilość gotówki lub innych aktywów, aby zezwolić na wypłatę rekompensaty. Dokładność tej metody zależy od dokładności projekcji aktuarialnych, które prawie nigdy nie są dokładne, tak, że jeden z małżonków lub drugi jest zraniony, jeśli oboje nie żyją zgodnie z ich przewidywaną długością życia. Jednak natychmiastowa rekompensata pozwala podzielić całą emeryturę w momencie rozwodu, bez konieczności utrzymywania przez strony stałego kontaktu ze sobą przez wiele lat. Po rozwodzie jest to zdecydowanie najłatwiejsza metoda wdrożenia. Zgodnie z metodą odroczonego podziału, sąd nie musi ustalać wartości bieżącej świadczeń w momencie rozwodu (chociaż niektóre państwa wymagają, aby sąd robił to w innych celach). Zamiast tego sąd mierzy udział w małżeństwie i określa nie będących właścicielami małżonków sprawiedliwe odsetki od tego udziału. Na przykład, jeśli interes małżeński wynosi 40, a równy podział jest sprawiedliwy, odsetki małżonków niebędących właścicielami wyniosą 20. Sąd następnie nakazuje właścicielowi małżonka zapłacić małżonkowi, który nie jest właścicielem, 20 każdej przyszłej płatności otrzymanej z planu emerytalnego . Turner, jak wyżej, podsekcja 6: 32-6: 33. Ponieważ nie dokonuje się podziału, rozkład odroczony nie zależy od dokładności obliczeń wartości bieżącej ani prognoz aktuarialnych. Kwota do zapłaty będzie dokładnie równa, niezależnie od tego, kto umrze, kiedy. Strony muszą jednak nadal współpracować ze sobą przez wiele następnych lat, a małżonek, który nie jest właścicielem, musi ponosić ciężar egzekwowania tego obowiązku, jeżeli współmałżonek będący właścicielem odmówi zapłaty. Istnieje również wiele niewinnych i niewinnych sposobów, w jakie przyszłe wydarzenia mogą wpłynąć na dystrybucję. Aby przyjąć tylko jeden przykład, wiele programów określonych świadczeń napotyka poważne problemy finansowe, które mogą ostatecznie zmniejszyć kwotę do zapłaty. Jeżeli strata wynika z warunków rynkowych, powinna być podzielona, ​​ale co jeśli współmałżonek będący właścicielem był dyrektorem generalnym firmy i nie dopuścił się, niedbale lub nawet celowo, do sfinansowania planu wystarczająco po rozwodzie Odroczona dystrybucja stwarza znaczny potencjał dla przyszłych sporów sądowych nie prowadzi do czystej przerwy między stronami. Problemy administracyjne związane z odroczoną dystrybucją są mniej dotkliwe, gdy administrator planu może zostać skierowany do świadczenia bezpośrednio bezpośrednio do współmałżonka, który nie jest właścicielem, Turner, powyżej, 6: 18-6: 20, a może nawet do uczynienia małżonka nie będącego właścicielem. niezależny uczestnik planu. ID. Rozdział 6:34. Większość prywatnych planów emerytalnych jest regulowana przez prawo federalne i początkowo obawiano się, że prawo federalne może nie zezwalać na bezpośrednie przyznawanie uprawnień emerytalnych. Rząd federalny wyeliminował tę niepewność w 1984 r., Dokonując istotnych modyfikacji w ERISA, ustawie federalnej regulującej plany emerytalne. Zmodyfikowana ustawa zezwala na bezpośrednie przyznawanie świadczeń tylko wtedy, gdy zlecenie jest realizowane w kwalifikowanym zleceniu krajowym (QDRO). Rozporządzenie w sprawie stosunków krajowych (DRO) jest nakazem sądu państwowego, wydanym na podstawie prawa stosunków krajowych, kierującym administratorem planu w celu przyznania świadczeń byłemu małżonkowi (zastępcy). 29 U. S.C. Sekcja 1056 (d) (3) (A) (Westlaw 2006). Musi zawierać pewne podstawowe informacje identyfikujące, a co ważniejsze, może jedynie dzielić te świadczenia, które są faktycznie dostępne dla pracownika w ramach planu. Po tym, jak sąd stanowy wyda DRO, DRO jest następnie przekazywane do administratora planu, który określa, czy zamówienie spełnia wymagania ERISA. Jeśli administrator stwierdzi, że zamówienie spełnia te wymagania, zamówienie jest kwalifikowane i administrator musi je wykonać. Jeśli zamówienie zostanie odrzucone, nie jest ono kwalifikowane, a prawo federalne uniemożliwia jego wykonanie. Decyzja administratorów może zostać następnie rozpatrzona przez sądy stanowe lub federalne. Zobacz ogólnie: Turner, powyżej rozdziału 6: 18-6: 19. IV. BEZPOŚREDNI TRANSFER OPCJI STOCKOWYCH Podatki federalne Przed omówieniem mechanizmu podziału opcji na akcje konieczne jest dokonanie krótkiej dygresji w federalne prawo dotyczące podatku dochodowego. Ta ustawa miała znaczący wpływ na proces, w którym opcje na akcje są podzielone. Co do zasady, gdy pracodawca wypłaca pracownikowi wynagrodzenie, następują dwie konsekwencje podatkowe. Odszkodowanie jest opodatkowane jako przychód dla pracownika i jest traktowane jako koszt działalności pracodawcy. Ta ogólna zasada dotyczy zarówno majątku, jak i wynagrodzenia bezpośredniego. Na przykład, jeśli pracodawca oddaje część akcji pracownikowi, wartość tej akcji stanowi dochód podlegający opodatkowaniu dla pracownika oraz odliczenie kosztów działalności dla pracodawcy. W konkretnym przypadku opcji na akcje sposób opodatkowania jest inny. Gdy opcje na akcje są przyznawane w ramach kwalifikowanego planu, żaden przychód nie jest ujmowany, gdy sama opcja jest przyznawana lub wykonywana, a pracodawca nie otrzymuje odliczenia od kosztów działalności. I. R.C. Sekcja 421 (a). Pracownik jest zobowiązany do zapłaty podatku tylko wtedy, gdy sprzedany zostanie udział akcji nabytych wraz z opcją, a podatek może zostać zapłacony z wpływów ze sprzedaży samego zapasów. Prawo federalne rozpoznaje dwa różne rodzaje kwalifikowanych programów opcji na akcje: programy opcji motywacyjnych w ramach IR. C. 422, a plany nabycia akcji pracowniczych w ramach I. R.C. 423. Jeśli plan opcji na akcje nie spełnia wymagań dla żadnego typu kwalifikującego się planu, mówi się, że jest to plan niewykwalifikowany. Opcje na akcje oferowane w ramach takiego planu są traktowane jako przychód dla pracownika, a równoważne potrącenie kosztów działalności jest dozwolone dla pracodawcy. Zasady te obowiązują w momencie przyznania opcji, jeśli wartość opcji może być łatwo ustalona w inny sposób, wchodzą one w życie w momencie wykonania opcji. I. R.C. Sekcja 83 Amelia Legutki, Mertens Ustawa federalnego podatku dochodowego 6.01 (Westlaw 2006) zwana dalej Mertens. Kiedy część akcji nabyta z opcją na akcje zostaje sprzedana, pracownik rozpoznaje przychód równy cenie sprzedaży pomniejszonej o jego bazę w magazynie. Jeżeli zakwalifikowano program opcji na akcje, podstawą dla pracowników jest kwota zapłacona w ramach opcji. Jeśli plan nie był kwalifikowany, podstawą pracownika jest kwota wypłacona, plus każda kwota wcześniej uznana za dochód, wartość opcji przyznanej. Jeżeli opcja była utrzymywana przez minimalny okres czasu, dochód podlega opodatkowaniu według zysków kapitałowych, w przeciwnym razie podlega opodatkowaniu według normalnych stawek podatkowych. Mertens Sekcja 6.01. Federalna ustawa o papierach wartościowych Podobnie jak najłatwiejszą metodą wdrożenia odroczonej dystrybucji opcji na akcje jest bezpośrednie przypisanie korzyści za pośrednictwem QDRO, najłatwiejszą metodą wdrożenia odroczonej dystrybucji opcji na akcje są bezpośrednie transfery samych opcji. Podobnie jak wszystkie papiery wartościowe znajdujące się w publicznym obrocie, opcje na akcje reguluje Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC). Przed 1996 r. Dawna norma SEC 16b-3 pozytywnie zabraniała bezpośredniego przekazywania opcji na akcje. Coroczny przegląd rozporządzenia w sprawie federalnych papierów wartościowych, 52 autobus. Prawo. 759, 766 (1997). Tak więc bezpośrednie przypisanie nie było dopuszczalną metodą implementacji podziału majątku małżeńskiego przez sąd państwowy. W 1996 r. SEC zmieniła art. 16b-3, aby usunąć zakaz bezpośredniego transferu. 17 C. F.R. Sekcja 240.16b-3 (Westlaw 2006). Przyjęto również zasadę 16a-12, 17 C. F.R. 240.16a-12 (Westlaw 2006), który przewiduje, że niektóre transfery spełniające definicję ERIO z DRO (kwalifikowane lub inne) nie muszą być zgłaszane. Jeśli wyraźna reguła przewiduje, że nie trzeba zgłaszać bezpośrednich przelewów, transakcje te oczywiście nie są blokowane przez SEC. Tak więc, po 1996 r. Federalne prawo papierów wartościowych nie zabrania już bezpośredniego przyznawania opcji na akcje. Jeśli opcje na akcje byłyby regulowane przez ERISA, prawo federalne wymagałoby od administratorów planu zezwolenia na bezpośredni transfer opcji na akcje za pomocą QDRO. Ale plany opcji na akcje wyraźnie nie mieszczą się w ERISA. ERISA dotyczy tylko programów świadczeń, które są podzielone na plany socjalne i plany emerytalne. 29 U. S.C. 1002 (3) (Westlaw 2006). Ponieważ opcja na akcje nie jest świadczeniem płatnym tylko po przejściu na emeryturę, program opcji na akcje nie jest programem emerytalnym. Definicja planów opieki społecznej obejmuje plany mające na celu zapewnienie opieki medycznej, chirurgicznej lub szpitalnej, świadczeń lub świadczeń na wypadek choroby, wypadku, niepełnosprawności, śmierci lub bezrobocia, świadczeń urlopowych, stażu lub innych programów szkoleniowych lub ośrodków opieki dziennej , fundusze stypendialne lub przedpłacone usługi prawne, 29 USC 1002 (1) (A) wykaz, który wyraźnie wyklucza opcje na akcje. Plany pracowniczych programów emerytalnych zwykle nie są objęte Ustawą o zabezpieczeniu dochodów emerytalnych pracowników (ERISA), ponieważ nie są one traktowane jako plany socjalne lub emerytalne. Matthew T. Bodie, Dostosowanie zachęt do kapitału: opcje na akcje pracownicze i zasada 10b-5, 88 Iowa L. Rev. 539, 547 (2003). Patrz generalnie Oatway przeciwko American International Group, Inc. 325 F.3d 184, 187 (3d Cir. 2003) (większość sądów jednolicie orzekła, że ​​program opcji motywacyjnych nie jest planem ERISA, który przytacza przypadki). W związku z tym postanowienia QDRO ERISA nie mają zastosowania do planów opcji na akcje. Federalne prawo podatkowe Można by pomyśleć, że decyzja SEC o tolerowaniu transferów związanych z rozwodem uczyniłaby takie przeniesienia dopuszczalnymi. Niestety, SEC jest tylko jedną z agencji federalnych, które mają uprawnienia do ograniczenia transferów związanych z rozwodem. IRS i federalne prawo podatkowe ogólnie utrudniają bezpośredni transfer. Istotą problemu są wymagania dotyczące dwóch różnych form kwalifikowanych programów opcji na akcje. Wymagania dotyczące programu motywacyjnego dotyczącego opcji na akcje przewidują: (b) Opcja na akcje motywacyjne. Dla celów niniejszej części termin "opcja na akcje motywacyjne" oznacza opcję przyznaną osobie fizycznej z jakiegokolwiek powodu związanej z zatrudnieniem przez przedsiębiorstwo, jeżeli jest ona udzielona przez przedsiębiorstwo pracodawcy lub spółkę dominującą lub zależną, na zakup akcji któregokolwiek z takich przedsiębiorstw , ale tylko wtedy, gdy (5) taka opcja według jej warunków nie może być przeniesiona przez taką osobę w inny sposób niż przez wolę lub prawa pochodzenia i dystrybucji, i jest wykonalna, za życia, tylko przez niego. I. R.C. Sekcja 422 (b) (5) (podkreślenia dodane). Wymagania dotyczące planu zakupu akcji pracowniczych przewidują: (b) Plan zakupu akcji pracowniczych. Dla celów niniejszej części termin "plan skupu akcji pracowniczych" oznacza plan, który spełnia następujące wymagania. (9) zgodnie z warunkami planu, taka opcja nie jest zbywalna przez taką osobę inaczej niż przez wolę lub prawa pochodzenia i dystrybucji, i jest wykonalna, za życia, tylko przez niego. I. R.C. 423 (b) (9) (podkreślenia dodane). W związku z tym obie formy kwalifikowanych programów opcji na akcje przewidują, że każda przyznana opcja na akcje może być wykonywana tylko przez pracownika. Nie ma wyjątków umożliwiających wykonywanie ćwiczeń przez współmałżonka, obecnego lub byłego. Należy podkreślić, że żaden z wyżej cytowanych statutów absolutnie nie uniemożliwia programu opcji na akcje umożliwiającego przeniesienie opcji na akcje. Sądy federalne odmówiły interpretacji albo statutu, aby całkowicie zapobiec przeniesieniu, w taki sam sposób, jak przepis antyassynacji ERISA. Na przykład. DeNadai v. Preferred Capital Markets, Inc. 272 ​​B. R. 21, 40 (D. Mass. 2001) (DeNadai nie wskazuje żadnego dowodu, że Kongres zamierzał, aby IRS 422 (b) (5) służył jako ogólne zwolnienie z procesu wierzyciela). Odmowa ta jest wysoce zgodna z faktem, że takie transfery są domyślnie dozwolone przez zasadę 16a-12 SEC. Efektem Sub Scetion 422 (b) (5) i 423 (b) (9) nie jest zakazanie bezpośrednich przelewów w ramach DRO, lecz zmiana sposobu opodatkowania opcji, które są tak przeniesione. Jest wysoce pożądane dla pracowników, aby opcje na akcje przyznane zgodnie z kwalifikowanym planem były opodatkowane zgodnie ze specjalnymi zasadami określonymi w sekcji 421 (a). Powyższy język sugeruje co najmniej, że jakakolwiek opcja wykonywana przez osobę niepracującą traci preferencyjne traktowanie podatkowe, które w przeciwnym razie by się cieszył. Byłaby opodatkowana jako przychód w momencie otrzymania lub realizacji, a nie wtedy, gdy sprzedany zostałby udział w nabytych akcjach. Jeżeli plan jest już niekwalifikowany, warunki określone w podsekcji 422 i 423 nie mają zastosowania na początku, a nie ma oczywiście powodu, dla którego federalne prawo podatkowe wymagałoby, a nawet sugerowało, że opcje nie mogą być przenoszone. Decyzja o dochodach 2002-22 Obawy dotyczące opodatkowania opcji na akcje bezpośrednio przeniesionych z jednego z małżonków na drugie zostały wzmocnione decyzją Urzędu Podatkowego w Rev. Rul. 2002-22, 2002-1 C. B. 849. Orzeczenie to dotyczyło przede wszystkim tego, czy bezpośrednie przenoszenie opcji na akcje jest zjawiskiem podlegającym opodatkowaniu. Ogólna zasada mówi, że przeniesienia związane z rozwodem na ogół nie są takim wydarzeniem, I. R.C. 1041, ale IRS wcześniej nieformalne oświadczenia, że ​​może próbować twierdzić, że transfery opcji na akcje były w jakiś sposób poza 1041. Rev. Rul. 2002-22 wycofuje się z tych sugestii i stanowi przyznanie przez IRS, że ogólne zasady sekcji 1041 stosuje się. Ale orzeczenie jest wypełnione zastrzeżeniami i kwalifikacjami. Ogólnym skutkiem kwalifikacji jest usunięcie znacznej części praktycznej korzyści z przyjęcia. Wzorzec, o którym bezpośrednio mówiono w orzeczeniu, wynikał z przeniesienia opcji na akcje przyznanych w ramach rozwodu w ramach planu nie kwalifikowanego. Serwis orzekł, że sekcja 1041 ma zastosowanie: Termin własności nie jest zdefiniowany w sekcji 1041. Jednak nic nie wskazuje na to, że Kongres zamierzał, aby majątek miał ograniczone znaczenie w 1041 roku. Przeciwnie, Kongres wskazał, że 1041 powinno stosować się ogólnie do transferów wiele rodzajów nieruchomości, w tym te, które dotyczą prawa do otrzymania zwykłego dochodu, który został naliczony w sensie ekonomicznym (takim jak odsetki w funduszach powierniczych i rentach). ID. w 1491 r. W związku z tym opcje na akcje i niekapitałowe odroczone prawa do wynagrodzenia mogą stanowić własność w rozumieniu 1041. Większym problemem dla podatników nie była możliwość zastosowania sekcji 1041, lecz raczej common-law assignment-of income doktryna. Zgodnie z tą doktryną, dochód jest zwykle opodatkowany osobie, która je zarabia, oraz że podatność dochodową nie może być przesunięta przez przewidywane zadania. ID. Zobacz ogólnie Lucas v. Earl, 281 111 (1930). Gdyby zastosowała się do doktryny, mąż byłby odpowiedzialny za cały należny podatek, niezależnie od przewidywanego przydziału żonie. Jednak koncepcja cesji dochodów jest zasadniczo niezgodna z sekcją 1041, która miała na celu umożliwienie nieograniczonego przeniesienia własności majątkowej między małżonkami w związku z rozwodem: Stosowanie doktryny dotyczącej podziału dochodów w sprawach rozwodowych w celu opodatkowania współmałżonka przekazującego, gdy przejmujący małżonek ostatecznie otrzymuje dochód z majątku przekazanego w rozwodzie, udaremniłby cel sekcji 1041 w odniesieniu do rozwodzących się małżonków. To traktowanie podatkowe nałożyłoby znaczne obciążenia na rozliczenia majątkowe małżeńskie z udziałem takich nieruchomości i uniemożliwiło rozwodowym małżonkom zerwanie ich udziałów własnościowych przy jak najmniejszej ingerencji podatkowej. Co więcej, nic nie wskazuje na to, że Kongres zamierzał 1041 zmienić zasadę ustaloną w sprawach sprzed 1041 r., Takich jak Meisner, że stosowanie doktryny cesji dochodów jest generalnie niewłaściwe w kontekście rozwodu. Rev. Rul. 2002-22. Serwis orzekł zatem, że niewykwalifikowane opcje mogą być przenoszone pomiędzy rozwodzących się małżonków bez jakiejkolwiek zmiany w podatkowych konsekwencjach. Problem z Rev. Rul. 2002-22 rozpoczął się, gdy Service odszedł od przedstawionych faktów i zajął się kwalifikowanymi opcjami na akcje: taki sam wniosek miałby zastosowanie w przypadku, w którym pracownik przenosi ustawowe opcje na akcje (takie jak uregulowane w § 422 lub 423 (b)) w przeciwieństwie do do jego warunków małżonkowi lub byłemu małżonkowi w związku z rozwodem. Opcja ta zostałaby zdyskwalifikowana jako ustawowa opcja na akcje, patrz podsekcja 422 (b) (5) i 423 (b) (9) i traktowana w taki sam sposób, jak inne niestanowiące opcji na akcje. Sekcja 424 (c) (4), która stanowi, że sekcja 1041 (a) przeniesienie akcji nabytej w wyniku wykonania ustawowej opcji na akcje nie ma charakteru dyskwalifikującego, nie ma zastosowania do przeniesienia opcji na akcje. Patrz: H. R. Rep. Nr 795, 100. Cong. 2d Sess. 378 (1988) (zwracając uwagę, że celem poprawki wprowadzonej do § 424 (c) jest wyjaśnienie, że przeniesienie akcji nabytych w wyniku wykonania opcji na akcje motywacyjnej między małżonkami lub w związku z rozwodem jest wolne od podatku). ID. (podkreślenia dodane). W związku z tym Usługa wyraźnie potwierdziła, że ​​zakwalifikowana opcja staje się niekwalifikującą się opcją na akcje, gdy jest przenoszona przez DRO, ponieważ podsekcja 422 (b) (5) i 423 (b) (9) (obie cytowane wcześniej w tym artykule) wyraźnie zabraniają przeniesienie kwalifikowanej opcji na akcje, nawet gdy dokonano incydentu w związku z rozwodem. Wniosek ten nie został zmieniony przez sekcję 1041, która stanowi, że przelewy związane z rozwodem nie są zdarzeniami podlegającymi opodatkowaniu, ponieważ problem nie polega na tym, że samo przeniesienie podlega opodatkowaniu. Problem polega na tym, że przeniesienie wyłącza opcję preferencyjnego traktowania podatkowego przyznawaną kwalifikowanym opcjom, ponieważ podsekcja 422 (b) (5) i 423 (b) (9) stanowią absolutną nieodnawialność warunkiem po kwalifikowanym statusie. W rezultacie, podczas gdy Rev. Rul. 2002-22 korzyści dla posiadaczy opcji niewykwalifikowanych, zapewnia bardzo zimny komfort posiadaczom kwalifikowanych opcji. Ponadto, Usługa dodała drugi kłopotliwy warunek do swojego orzeczenia: Niniejsze orzeczenie nie dotyczy przekazów majątkowych między małżonkami, innych niż w związku z rozwodem. Orzeczenie to nie ma również zastosowania do przeniesień niestanowiących opcji na akcje, nieopartych odroczonych praw do wynagrodzenia lub innych przyszłych praw do dochodu w zakresie, w jakim takie opcje lub prawa nie są inwestowane w momencie przeniesienia lub w zakresie, w jakim prawa zbywającego takie dochody podlegają do istotnych zdarzeń losowych w momencie przeniesienia. Patrz Kochansky v. Commissioner, 92 F.3d 957 (9th Cir 1996). ID. (podkreślenia dodane). W związku z tym wyrok dotyczy tylko nabytych opcji na akcje. Jest bardzo prawdopodobne, że Usługa może próbować stosować różne zasady, gdy nie zostaną przeniesione niewykorzystane opcje na akcje. Co więcej, charakter tych odmiennych zasad jest logicznie sugerowany przez przytoczoną sprawę, Kochansky v. Commissioner, 92 F.3d 957 (9th Cir 1996), który zgodnie z doktryną cesji dochodów, że adwokat był odpowiedzialny za wszystkie podatek należny z tytułu opłaty warunkowej, mimo że część opłaty została przydzielona małżonkowi w związku z rozwodem. Krótko mówiąc, Usługa otwiera drzwi do argumentowania, że ​​pracownik musi zapłacić cały podatek należny z tytułu opcji niezrealizowanej akcji, niezależnie od jakiejkolwiek odroczonej dystrybucji byłemu małżonkowi. Zobacz David S. Rosettenstein, Opcje dotyczące rozwodu: opodatkowanie, odpowiedzialność odszkodowawcza i konieczność poszukiwania rozwiązań holistycznych, 37 Fam. L. Q. 203, 207 n.13 (2003) (Nie jest jasne, jaki cel ma odniesienie do Kochansky'ego, jeśli nie ma ono pozostawić drzwi otwarte na zlecenie analizy dochodów, jakkolwiek niewłaściwe może być to badanie) patrz także id. w 207 n.19 (Wydaje się, że orzeczenie to zastrzega zdolność Usług do przyjęcia zlecenia analizy dochodów do wszelkich nienabytych opcji przeniesionych na małżonków niebędących pracownikami). Co więcej, warto również zauważyć, że centralna kwestia w Kochansky, wpływ praw własności gminy żon na wynik, nie została rozwiązana, ponieważ nie została zachowana w sądzie poniżej. To orzeczenie proceduralne zasadniczo ogranicza pierwotną wartość Kochansky'ego, ponieważ bardzo możliwe, że wynik byłby inny, gdyby kwestia została zachowana. Rzeczywiście, sama Usługa przyznaje wcześniej w Rev. Rul. 2002-22, że stosowanie doktryny przypisania cesji generalnie jest niewłaściwe w kontekście rozwodu. Powołując się na Kochansky'ego, pomimo tych punktów, Serwis podważa moc własnego uznania, że ​​doktryna przypisania do dochodu jest niezgodna z polityką sekcji 1041 i pozostawia rozsądnych podatników bez możliwości przewidzenia skutków podatkowych bardzo pożądana metoda podziału bezpośredniego przeniesienia nienastawionych kwalifikowanych opcji na akcje od jednego z małżonków do drugich z rozwodem. Co jest podwójnie frustrujące, to że uczciwe rozwiązanie całej sprawy nie powinno być zbyt trudne. Jako zasada ustanowiona przez sąd, doktryna przypisania do dochodu jest wyraźnie drugorzędna w stosunku do sekcji 1041. Ustawa ta wymaga, pośrednio, jeśli nie wprost, że przeniesienie mienia będącego przedmiotem rozwodu nie wywołuje niekorzystnych konsekwencji podatkowych. Nie ma podstaw do zastosowania doktryny cesji dochodów do transferu związanego z rozwodem, niezależnie od tego, czy sporne opcje zostały nabyte, czy też nie zostały zainwestowane. Z tego samego powodu nie należy zezwalać na przenoszenie jakichkolwiek opcji na akcje związanych z rozwodem, aby spowodować utratę statusu kwalifikowanego. Niezależnie od tego, co Kongres miał na myśli, uchwalając podtytuł 422 (b) (5) i 423 (b) (9), nie zamierzano tych sekcji stosować do transferów związanych z rozwodem. Konsekwentnym trendem we wszystkich obszarach federalnego prawa podatkowego i papierów wartościowych w ciągu ostatnich 20 lat było umożliwienie przeniesienia związanego z rozwodem bez większych konsekwencji podatkowych niż byłby obecny, gdyby nie doszło do rozwodu. Statuty te nie zawierają wprawdzie żadnego wyraźnego wyjątku dla przekazów związanych z rozwodem, a argumentacja, że ​​środek musi być ustawowy, może mieć pewne zalety. Ale fakt ten nie sprawia, że ​​reforma jest mniej potrzebna. I. R.C. Podpunkt 422 (b) (5) i 423 (b) (9) powinny zostać zmienione, aby umożliwić przeniesienie opcji na akcje związane ze rozwodem bez utraty statusu kwalifikowanego. Opcje na akcje również stanowią umowę, a zatem wchodzą w zakres prawa powszechnego państwa. Bodie, powyżej, 88 Iowa L. Rev. w 547. Prawo stanowe dotyczące opcji na akcje nie jest zastępowane przez ERISA, ponieważ, jak zaznaczono wcześniej, ERISA nie ma zastosowania do planów opcji na akcje. Ponieważ rozróżnienie pomiędzy planami kwalifikowanymi i niewykwalifikowanymi jest wyłącznie kwestią prawa podatkowego dotyczącego dochodów, kwalifikujące się plany kwalifikują się do korzystniejszego traktowania podatkowego, kwalifikowany lub niewykwalifikowany status planu nie ma wpływu na prawo stanowe. W opiniach sądów stanowych dzielących opcje na akcje często zauważono, że zdecydowana większość wszystkich programów opcji na akcje zakazuje bezpośredniego zlecania. Patrz Jensen v. Jensen, 824 So. 2d 315, 321 (Fla 1. Dist. Ct. App. 2002) (Obaj eksperci świadczyli w tym przypadku, że nienabyte opcje na akcje nie mogą być ani wyceniane, ani transferowane) Otley v. Otley, 147 Md. 540, 557, 810 A.2d 1, 11 (2002) (Trudność ustalenia wartości aktualnej i fakt, że same opcje zwykle nie są podzielne ani nie można ich przenosić, powoduje, że pożądane jest podejście oparte na odroczonej dystrybucji) Fisher v. Fisher, 564 Pa. 586, 593, 769 A.2d 1165, 1170 (2001). Nothing in federal law requires that state courts enforce prohibitions on assignment. The issue is therefore purely one of state contract law. While there are no reported state court cases discussing restrictions on the transfer of stock options, there are reported cases discussing contractual restriction on the transfer of actual shares of stock. The general rule is that these restrictions are binding, but that they are narrowly construed. For example, a restriction upon voluntary transfer, or even upon transfer generally, does not apply to involuntary transfer: We hold that a transfer of stock ordered by the court in a marriage dissolution proceeding is an involuntary transfer not prohibited under a corporations general restriction against transfers unless the restriction expressly prohibits involuntary transfers. Ordinarily, for drafting purposes, we think use of the phrase involuntary transfers would be deemed to encompass divorce court transfers. No such phrase was used here, however and the general language is inadequate to prohibit the courts transfer of the F-L stock. Castonguay v. Castonguay, 306 N. W.2d 143, 146 (Minn. 1981). The agreement requires a shareholder who wishes to sell, assign, encumber or otherwise dispose of the corporations stock other than as expressly provided for in the agreement to obtain the written consent of the other shareholders. The agreement contains no express provision regarding the interspousal transfer of shares incident to equitable distribution. The spouse has neither joined in the agreement nor has she waived her interest in the stock. We are not prepared to cut off the marital interest of a spouse under these circumstances. We hold that, under the rule of strict construction, a restriction on the transfer of stock does not apply to interspousal transfers of stock which is marital property absent an express provision prohibiting such transfers. Bryan-Barber Realty, Inc. v. Fryar, 120 N. C. App. 178, 181-82, 461 S. E.2d 29, 31-32 (1995) see also In re Marriage of Devick, 315 Ill. App. 3d 908, 920, 735 N. E.2d 153, 162 (2000) (Strictly construing the restrictive provision of the affiliate agreements, we determine that the restriction is applicable only to voluntary transfers and not to transfers by operation of law, such as by court order). The reasoning of these cases is similar to the reasoning of the federal district court in DeNadai v. Preferred Capital Markets, Inc. 272 B. R. 21 (D. Mass. 2001), which held that the tax law transfer restriction in I. R.C. Section 422(b)(5) did not prevent involuntary assignment to creditors. One fact not considered in some of the stock transfer cases is the presence of a bona fide reason to limit transferability. If the IRS continues to take the position that any transfer of stock options under a qualified plan destroys the qualified status of the option transferred, there is a good reason for most plans to limit transfers. Federal tax law on this point is unfortunate, but it must be lived with until it changes. But even this situation is not unknown in the state court cases. In McGinnis v. McGinnis, 920 S. W.2d 68 (Ky. Ct. App. 1995), a shareholders agreement provided that if any person obtains an attachment or other legal or equitable interest in any of the Shares owned by an employee, the corporation would have an option to purchase those shares. Id. at 75. The court held that this provision did not on its face absolutely prevent a divorce-related transfer. It noted, however, that the practical result of such a transfer might be the involuntary sale of the very asset being transferred, and suggested that the court and the parties must live with this fact. By similar reasoning, it seems likely that a state court would not be deterred from dividing stock options by the mere fact that the shares so transferred might lose their qualified status. It also seems likely, however, that the court would first give the parties every opportunity to agree upon a method of transfer which preserves the tax advantages of qualified status. V. OTHER METHODS FOR DIVIDING STOCK OPTIONS While federal law now permits direct transfer of stock options in at least some cases, direct transfer may cause prohibitively adverse tax consequences, and it may not be in the best interests of the parties for other reasons. Since direct transfer was not permitted at all before 1996, there is a reasonable body of case law discussing other division methods. On the facts of specific cases, these methods may reach results which are equal or even superior to the results of a direct transfer. Deferred Distribution of Profits The most common method for dividing stock options in actual practice is a deferred distribution of the profits. Under this method, the court determines the nonowning spouses interest in each set of options. It then orders the owning spouse to pay the nonowning spouse the stated percentage of all profits traceable to exercise of the option. It will normally be necessary to direct the owning spouse to withhold taxes from the payment, or otherwise adjust the parties rights to reflect the fact that the IRS will assess the relevant tax consequences entirely against the owning spouse. For cases making a deferred distribution of the profits of stock options, see In re Marriage of Frederick, 218 Ill. App. 3d 533, 578 N. E.2d 612 (1991) Frankel v. Frankel, 165 Md. App. 553, 585, 886 A.2d 136, 155 (2005) Otley v. Otley, 147 Md. App. 540, 559-60, 810 A.2d 1, 12 (2002) (The benefit subject to distribution, as we stated in Green and repeated earlier in this opinion, is the profit) Green v. Green, 64 Md. App. 122, 494 A.2d 721 (1985) Smith v. Smith, 682 S. W.2d 834 (Mo. Ct. App. 1984), overruled on other grounds, Gehm v. Gehm, 707 S. W.2d 491 (Mo. Ct. App. 1986) Fisher v. Fisher, 564 Pa. 586, 591, 769 A.2d 1165, 1169 (2001) (over a dissent which would give the nonowning spouse more control over when the options are exercised) and Chen v. Chen, 142 Wis. 2d 7, 15, 416 N. W.2d 661, 664 (Ct. App. 1987) (The trial court determined a percentage. and divided the profit from the stock option contracts accordingly). Deferred distribution of the profits works best when the parties expect to exercise the option within a fairly short period of time after it vests, and to sell the stock as soon as the option is exercised. If no limits are placed upon when the option will be exercised or when the resulting stock can be sold, the owning spouse could delay the exercise or sale longer than the nonowning spouse desires, or could exercise the option or sell the stock sooner than the nonowning spouse prefers. Because this method gives the nonowning spouse little control over the option and the resulting stock, it tends to work best when the owning spouse has superior financial expertise, and the nonowning spouse trusts the owning spouse to make a good decision in the financial interests of both parties. Since the parties are sharing the profit from each option, the owning spouse has a natural incentive to maximize both spouses profits, so long as the owning spouse can be trusted to behave in an economically rational manner. Another common method for dividing stock options is to make the nonowning spouse an equitable owner of a portion of the options. This method is normally implemented by directing the owning spouse to set aside a certain number of options for the benefit of the nonowning spouse. These options cannot be exercised by the owning spouse alone. Rather, the owning spouse is ordered to exercise these options only when requested to do so in writing by the nonowning spouse. The resulting stock can be either sold immediately, or promptly transferred to the nonowning spouse. It will ordinarily be necessary to have the nonowning spouse make a separate payment to hold the owning spouse harmless from tax consequences, as the owning spouse may be liable to the IRS for taxes on the nonowning spouses shares. In situations in which actual transfer of the options is not possible or is otherwise inadvisable, this method provides a reasonably close approximation of the same end result. For cases awarding equitable ownership of certain options to the nonowning spouse, see Keff v. Keff, 757 So. 2d 450 (Ala. Civ. App. 2000), and Callahan v. Callahan, 142 N. J. Super. 325, 361 A.2d 561 (Ch. Div. 1976). See also In re Marriage of Valence, 147 N. H. 663, 669, 798 A.2d 35, 39 (2002) (directing husband to exercise options as soon as possible, except that he could hold the options for the minimum period necessary to obtain favorable tax treatment, but allowing the wife to consent otherwise in writing, so that she could effectively make independent decisions). It may be possible to mix both the deferred division of profits and the equitable ownership approaches: The trial court ruled that the husband could exercise the options and then sell any or all of his shares if and when the options vest. If so, the judge determined that the husband must share with the wife one-half of the net gain (i. e. the gross proceeds less the purchase price and less the tax consequences to the husband) from the sale. If the husband decides not to exercise his vested options, the judge ordered that the husband notify the wife of his decision and allow her to exercise her share of the options through him. The wife would then be responsible for the tax consequences resulting from the sale of the shares. Baccanti v. Morton, 434 Mass. 787, 802, 752 N. E.2d 718, 731 (2001). Thus, the husband had the right to exercise the options and sell the stock immediately upon vesting, paying the wife her share of the profit. If he declined to exercise the options or sell the stock immediately, he was required to hold the stock for the wifes benefit, allowing her to exercise and sell her share of the options as she desired. The equitable ownership method suffers from most of the same advantages and disadvantages as a direct transfer. It gives the nonowning spouse control over when to exercise options and sell stock, which is a powerful benefit when both spouses are equally able to make good investment decisions. It limits the owning spouses ability to commit financial misconduct, although not as much as direct transfer, because the nonowning spouse still bears the risk that the owning spouse will disregard instructions. The greatest limitation is again the fact that some nonowning spouses will not have the financial skills to make good investment decisions, and will not in the press of other matters be sufficiently motivated to seek expert assistance. The ultimate form of equitable ownership is of course division in kind. Several state court decisions have stated that such division is preferable in situations in which it is permitted by the employer. See In re Marriage of Valence, 147 N. H. 663, 669, 798 A.2d 35, 39 (2002) Fisher v. Fisher, 564 Pa. 586, 593-94, 769 A.2d 1165, 1170 (2001). But both cases noted that transfer was not permitted on the facts. There may be some concern on the part of the courts that equitable ownership, short of an actual transfer of the stock options, may be too difficult to implement. In Fisher, for example, after holding that a direct transfer was preferable but impossible, the court ordered the direct distribution of profits, apparently out of concern that allowing the wife more choice regarding the exercise of the options would unduly limit the husbands rights. But the husbands rights would surely have been even more limited by a direct transfer, and the court held that such a transfer would be favored, if permitted by the plan. Another possibility is that the court was concerned that equitable ownership would be an administrative burden to the husband, who would be responsible for exercising the wifes stock options when requested to do so. But this burden must be balanced against the benefit of giving the wife control over when her share of the options is exercised. A constructive trust is not really an independent method for dividing stock options, but rather a useful device for facilitating enforcement of either deferred distribution of profits or equitable ownership. By providing that the owning spouse hold certain stock options in trust for the nonowning spouse (under equitable ownership) or for the benefit of both parties (under deferred distribution of profits), an order or agreement imposes upon the owning spouse a familiar set of duties. As a trustee, the owning spouse must use reasonable care to manage the options held in trust, perhaps even using the care that a prudent investor would use with his or her own property. There is also a developed body of law on trustee misconduct which can be invoked in the event that the owning spouse acts negligently or dishonestly. For cases expressly approving a constructive trust, see Jensen v. Jensen, 824 So. 2d 315, 321 (Fla. 1st Dist. Ct. App. 2002), and Callahan v. Callahan, 142 N. J. Super. 325, 361 A.2d 561 (Ch. Div. 1976). See also Banning v. Banning, 1996 WL 354930 (Ohio Ct. App. 1996) (trust permissible but not required). Constructive trust tends to work best with deferred distribution of profits, where the owning spouse is expected to use his or her best judgment for the benefit of both parties. Under equitable ownership, the owning spouse is required only to follow the nonowning spouses instructions, not to use independent judgment, and it is important to draft any constructive trust language with this limitation in mind. For a good example of language which clearly imposes no duty of independent judgment in making decisions, see Callahan, 142 N. J. Super. at 330-31, 361 A.2d at 564 (He shall exercise her share of the options only at her direction). Where a constructive trust is ordered, the trial court normally retains jurisdiction to supervise its implementation. See Jensen v. Jensen, 824 So. 2d 315, 321 (Fla. 1st Dist. Ct. App. 2002) (The trial court imposed a constructive trust upon appellant to keep half of the options for appellees benefit, expressly reserving jurisdiction to enforce the provisions of the trust). Indeed, continued supervision is generally necessary even where a constructive trust is not expressly ordered: Unreasonable or spiteful spouses are not altogether unknown to trial courts charged with adjudicating the multifarious issues arising under the divorce code. The court of common pleas will have jurisdiction over the equitable distribution of the Fishers marital assets until all of the assets have been distributed we have already determined that the stock options or their value cannot be distributed at the present time. Mrs. Fisher will be able, so long as options acquired during her marriage may yet be exercised, to petition the court if she has evidence that Mr. Fisher has violated 23 Pa. C.S. 3102(a)(6) (policy of effectuating economic justice between parties who are divorced) or otherwise deprived her, under principles of equity, of assets she is entitled to receive. Fisher v. Fisher, 564 Pa. 586, 593-94, 769 A.2d 1165, 1170 (2001). Tax Consequences Regardless of whether the court defers distribution of profits or provides for actual equitable ownership of options, the court must include a separate provision accounting for tax consequences. If the options themselves are not actually transferred, all of the tax consequences will be due to the owning spouse. That spouse is therefore entitled to withhold from any payment to the nonowning spouse the taxes due on the nonowning spouses share of the options. See Fountain v. Fountain, 148 N. C. App. 329, 340, 559 S. E.2d 25, 33 (2002) (court may choose to place conditions on the distribution, i. e. require. non-owner spouse to save owner spouse harmless from any tax liability incurred as a consequence of purchase) In re Marriage of Taraghi, 159 Or. App. 480, 494, 977 P.2d 453, 461 (1999) (trial court properly authorized husband to withhold taxes a sale of the stock upon exercise of the options is contemplated and husband will be taxed on the entire capital gain). Immediate offsets of stock options have been very rare in the reported cases. The fundamental problem is that an immediate offset requires a determination of the present value, and the present value of stock options is extraordinarily speculative. Indeed, it is often so speculative that the present value simply cannot be computed. See Jensen v. Jensen, 824 So. 2d 315, 321 (Fla. 1st Dist. Ct. App. 2002) (Both expert witnesses in this case testified that the unvested stock options could be neither valued nor transferred) In re Marriage of Frederick, 218 Ill. App. 3d 533, 541, 578 N. E.2d 612, 619 (1991) (The options could not be valued until such time as they were exercised) In re Marriage of Valence, 147 N. H. 663, 669, 798 A.2d 35, 39 (2002) (Unvested stock options have no present value) Fisher v. Fisher, 564 Pa. 586, 591, 769 A.2d 1165, 1169 (2001) (It is impossible to ascribe a meaningful value to the unvested stock options, primarily because it is absolutely impossible to predict with reliability what any stock will be worth on any future date). If the options are vested and there is a steady and stable market for the stock, it may be possible to reach a present value which both spouses can live with. If neither spouse is willing to accept the risk that future stock prices will not turn out as expected and this is a significant risk in the majority of all fact situations then it is necessary to use some form of deferred distribution. Some courts have avoided the need to predict future stock prices by using the value of the stock at the time of divorce, minus the strike price for the option. See Richardson v. Richardson, 280 Ark. 498, 659 S. W.2d 510 (1983) Wendt v. Wendt, 1998 WL 161165 (Conn. Super. Ct. 1998), judgment affd, 59 Conn. App. 656, 757 A.2d 1225 (2000) Knotts v. Knotts, 693 N. E.2d 962 (Ind. Ct. App. 1998) Fountain v. Fountain, 148 N. C. App. 329, 559 S. E.2d 25 (2002) Banning v. Banning, 1996 WL 354930 (Ohio Ct. App. 1996) Maritato v. Maritato, 275 Wis. 2d 252, 685 N. W.2d 379, 385 (Ct. App. 2004) (option has no value if market value is less than exercise price on date of valuation). The problem with this approach is that it depends too much upon short-term market fluctuations. For example, the same stock options might be worthless when market prices are at a low point (e. g. late 2001) and very valuable when the market is at a high point (e. g. late 1998). The better approach, and the majority rule, is to divide the profit made at the time when the option is exercised, using a coverture fraction to exclude value attributable to postdivorce efforts. One case makes an immediate offset using a valuation computed by an expert using the BlackScholes valuation model. Davidson v. Davidson, 254 Neb. 656, 578 N. W.2d 848 (1998). This model, which is based upon an entire series of factors, produces a better value for stock options than is obtained by subtracting the strike price from the market price on the date of valuation. But the method is not easily applied, and any value reached remains highly speculative. See generally Wendt Chammah v. Chammah, 1997 WL 414404 (Conn. Super. Ct. 1997) (both criticizing the BlackScholes method) see also Fountain (trial court had discretion to reject BlackScholes on the facts, as no specific valuation method is required not criticizing the method itself). A clear majority of the cases use some form of deferred distribution. Federal law clearly does not prohibit divorce-related transfers of stock options. Provisions prohibiting transfer are nevertheless common, because they are conditioned upon optimal tax treatment. But the only federal case to consider the issue, DeNadai, rejected the argument that the tax statutes are antiassignment provisions. ERISAs more express antiassignment and QDRO provisions are not relevant to the issue, as stock option plans are clearly outside ERISA. Nontransferability provisions included in stock option plans for tax reasons are enforceable under state law. But they will be construed very strictly, and they will not bind a divorce court unless their language is very clear. At a minimum, they probably must apply to involuntary transfers, and they might have to mention divorce-related transfers specifically. While it may be possible to force the employer to accept a direct transfer order in individual cases, this should be a remedy of last resort for qualified stock option plans. The IRS has clearly taken the position in Rev. Rul. 2002-22 that any direct transfer destroys the qualified status of the share so transferred, resulting in adverse tax treatment. There is also a clear possibility that the IRS will raise unforeseeable assignment-of-income doctrine arguments in response to direct transfers of unvested options. Until tax law is more settled, the direct transfer of qualified stock options poses significant tax risks. For vested nonqualified options, Rev. Rul. 2002-22 clearly opens the door to transfer without additional adverse side effects. Loss of favorable tax treatment is not an issue in this setting, as there is no such treatment to lose. Where state law permits, the direct transfer of nonqualified vested options may be a useful method of division. Even nonqualified options, however, are still risky to divide by direct transfer when they are unvested. Rev. Rul. 2002-22 clearly falls short of accepting that 1041 overrules the assignment-of-income doctrine in the context of unvested options. Since commentators have generally rejected the Services position on this point, it is hard to know exactly what arguments the Service would make, and there is a risk that individual transfers will become expensive test laboratories for new tax law theories. All of the tax law problems can be avoided to some extent by appropriate hold-harmless provisions in private settlement agreements. The problem is that there is no way to determine in advance the amount at issue (or the amount of attorneys fees necessary to fight the IRS to determine the amount at issue). At the very least, the extent of any award will have to be reduced to reflect the transferors deferred liability, assuming we have even the vaguest notion of what that might amount to. Rosettenstein, supra, 37 Fam. L. Q. at 207. To the great majority of litigants who prefer to avoid income tax quandaries, the clear message is to avoid any direct transfer of qualified stock options incident to divorce. Finally, as Rosettenstein notes, even if direct transfer is permitted and not accompanied by burdensome tax consequences, it should not immediately be assumed that direct transfer is necessarily in the interest of the nonowning spouse. Unlike retirement benefits, stock options generate maximum value only if they are competently managed by the holder. The option must be converted into stock at the right time, and the stock itself must be sold at the right time. In many situations, the employee spouse may have a better ability to identify the right time, so that the nonowning spouse may actually do better to receive only a share of the profits and not actual ownership of the options. Also relevant are the spouses personal tolerances for investment risk, their willingness to adopt tax law positions which might be challenged by the IRS, and the degree to which each trusts the other to manage a jointly held asset for mutual benefit. When all of these factors are considered, direct transfer may not always be the best division method, even in situations in which it is legally permitted. The state court cases generally prefer direct transfer as a division method wherever possible on the facts. Most of the cases find, however, that direct transfer is not permitted by the plan. The method most often used to divide stock options is a deferred distribution of profits. The second most common method is an immediate offset based upon the difference between the market value and the option strike price on the date of valuation. This method is overly simplistic, and tends to reach extreme results when market conditions are unusually high or low. A better method could be reached by relying less upon immediate market conditions, but any attempt to reduce stock options to present value is inherently speculative. Deferred distribution is clearly the better division method. A clear majority of the deferred distribution cases make a distribution of profits rather than awarding equitable ownership. This point makes an interesting contrast with the equally clear tendency to favor direct transfer where that is a feasible option on the facts. Minimizing the burden upon the owning spouse is clearly a very important factor the courts are consistently favoring division methods which limit postdivorce connections between divorcing spouses. The result is to leave the owning spouse with complete control over when the options are exercised, subject only to the general supervisory jurisdiction of the court to avoid clear instances of misconduct. Whether this approach avoids litigation will ultimately depend upon the behavior of owning spouses. If owning spouses abuse the control which the courts are tending to give them, awards of equitable ownership may become more popular. The Need for Reform State court decisions often suggest that direct transfer of stock options should be the primary method of division when such a transfer is legally permitted. No court or commentator in recent years has suggested any federal or state interest which benefits if divorce-related transfers are forbidden, and the consistent trend in federal law over the past two to three decades has been to allow divorce-related transfers. Federal law should be amended to recognize a QDRO-like device for transferring stock options, and to provide that such transfers do not result in the loss of qualified status for income tax purposes. Questions Call 1-877-770-2270QDRO Rules Use of 401(k) in Divorce NEW BERLIN, Ill. ( TheStreet ) -- Its smart for a young person to think about a retirement that -- while still 40 or 50 years away -- is pretty much inevitable. Heres a harder one: information good to file away for if and when a marriage winds up in divorce, although that young person might never marry or may not even have yet met his or her future spouse. The information might also, unfortunately, be relevant now. So its good to know about the imposition of a Qualified Domestic Relations Order, or QDRO (cue-DRO), an exception to the 10 penalty on distributions from a qualified plan (but not an IRA). In case of a divorce, its good to know about Qualified Domestic Relations Orders. A QDRO is often put into place as part of a divorce settlement, especially when one spouse has a considerably larger retirement plan balance than the other. The court determines what amount (usually a percentage, although it could be a specific dollar amount) of a retirement plans balance is to be presented to the non-owning spouse. Once that amount is determined and finalized by the court, a QDRO is drafted and provided to the non-owning spouse, which allows him or her to direct the retirement plan custodian to distribute the funds in the amount specified. In the case of a QDRO, the owning spouse will not be taxed or penalized on the distribution. In addition, if the non-owning spouse chooses to roll the distribution into an IRA, there would be no tax or penalty on the distribution to him or her, either. If the non-owning spouse chooses to use the funds in any fashion other than rolling over into another qualified plan or IRA, there will be tax on the distribution, but no penalty. Many times it may make sense for the non-owning spouse to leave the account with the qualified plan (rather than rolling into an IRA) if there may be a need for the funds at some point in the future. Another reason the non-owning spouse might want to leave the account with the qualified plan might be if there is a significant Net Unrealized Appreciation situation to deal with. Whether youll be allowed to leave the account where it is will be dependent upon just how divorce friendly the qualified plan administrator will be. This is one of the options the IRS provides for, but the specific plan is not required to allow. Of course other 72(t) exceptions could apply, but if there was a need that did not fit the exceptions and the distributee did not wish to establish a series of substantially equal payments for five years, the QDRO would still apply to the distribution from the qualified plan some time in the future (as long as the funds are still in the plan that the QDRO was written to apply to). As an example, lets say Lester and Edwina (both age 40) are divorcing, and as a part of the divorce settlement, Edwinas 401(k) plan is to be shared with Lester, 5050, with a QDRO enforcing the split. After a couple of years Lester decides he would like to use some of the funds awarded to him from the divorce to buy a fishing boat. As long as the funds are held in Edwinas 401(k) plan, Lester can request withdrawal and get the funds without penalty, due to the existence of the QDRO. Had Lester rolled over the funds into an IRA (or other qualified plan), though, the QDRO would no longer be in effect and he would be unable to use the funds without paying the penalty for early withdrawal. (It is important to note that, in either case, Lester would be required to pay ordinary income tax on the distribution.) gtgt Write Will, Name Guardian for Your Kids Now gtgt Lifes Tragedies Take Toll on Finances gtgt NYSE Execs Ex-Wife Gets Shares in Settlement