Przenoszenie średnie źródło

Kontrolery ruchu lotniczego Kontrolery ruchu lotniczego koordynują ruch w ruchu lotniczym, aby zapewnić, że statek powietrzny zachowuje bezpieczny dystans. Kontrolerzy ruchu lotniczego pracują w wieżach kontrolnych, obiektach kontroli zbliżania lub centrach tras. Ich praca może być stresująca, ponieważ całkowita koncentracja jest wymagana przez cały czas. Noc, weekend i rotacyjne zmiany są powszechne. Potencjalny kontroler ruchu lotniczego musi być obywatelem USA. Ponadto wnioskodawca musi mieć stopień licencjata lub doświadczenie w pracy, lub połączenie wykształcenia i doświadczenia w sumie 3 lata. Na egzaminie i kursie w akademii Federalnej Administracji Lotnictwa (FAA) można zdać testy medyczne i sprawdzające tło. Średnie roczne wynagrodzenie dla kontrolerów ruchu lotniczego wyniosło 122.950 w maju 2018 r. Przewiduje się, że zatrudnienie kontrolerów ruchu lotniczego spadnie o 9 procent w okresie od 2017 r. Do 2024 r. Większość możliwości zatrudnienia będzie wynikać z konieczności zastąpienia pracowników przechodzących na emeryturę lub opuszczających zawód. Zbadaj zasoby pracy i płace według stanu i obszaru dla kontrolerów ruchu lotniczego. Porównaj obowiązki służbowe, edukację, wzrost zatrudnienia i wynagrodzenie kontrolerów ruchu lotniczego o podobnych zawodach. Dowiedz się więcej o kontrolerach ruchu lotniczego, odwiedzając dodatkowe zasoby, w tym ONET, źródło kluczowych cech pracowników i zawodów. Jakie kontrolery ruchu lotniczego wykonują w tej sekcji Kontrolery ruchu lotniczego zezwalają na zmiany ścieżki lotu. Kontrolerzy ruchu lotniczego koordynują ruch w ruchu lotniczym, aby zapewnić, że samoloty będą bezpieczne na odległość. Kontrolerzy ruchu lotniczego zazwyczaj wykonują następujące czynności: Wydaj instrukcje dotyczące lądowania i startu dla pilotów Monitoruj i kieruj ruchem statków powietrznych na ziemi i w powietrzu, za pomocą radaru, komputerów lub referencji wizualnych Kontroluj cały ruch naziemny na lotniskach, w tym w pojazdach bagażowych i na lotnisku Pracownicy Zarządzaj komunikacją, przenosząc kontrolę nad odlatującymi lotami do innych centrów kontroli ruchu i przejmując kontrolę nad przylotami Przekaż informacje dla pilotów, takie jak aktualizacje pogody, zamknięcie drogi startowej i inne ważne informacje Alarmowy personel lotniska, w przypadku nagłego wypadku lotniczego Kontrolerzy ruchu mają podstawowe znaczenie dla bezpieczeństwa, ale muszą również efektywnie kierować statkami powietrznymi, aby zminimalizować opóźnienia. Zarządzają przepływem samolotów do iz przestrzeni powietrznej lotniska, pilotują pilotów podczas startu i lądowania oraz monitorują samoloty podczas podróży po niebie. Kontrolery zazwyczaj zarządzają wieloma statkami powietrznymi w tym samym czasie i muszą podejmować szybkie decyzje, aby zapewnić bezpieczeństwo statku powietrznego. Na przykład, kontroler może skierować jeden statek powietrzny na swoje podejście do lądowania, dostarczając innym samolotom informacji o pogodzie. Oto przykłady typów kontrolerów ruchu lotniczego: kontrolery wieżowe kierują ruchem pojazdów na drogach startowych i drogach kołowania. Sprawdzają plany lotów, zapewniają odprawę pilotów do startu lub lądowania oraz kierują ruchem statków powietrznych i innego ruchu na pasach startowych iw innych częściach lotniska. Większość pracuje nad wieżami kontrolnymi, obserwując ruch, który kontrolują. Kontrolery podejścia i odlotu zapewniają, że statki powietrzne poruszające się w przestrzeni powietrznej lotniska zachowują minimalną odległość dla bezpieczeństwa. Dają oni pozwolenie na wejście do kontrolowanej przestrzeni powietrznej i przekazują kontrolę nad statkami powietrznymi dla kontrolerów tras. Używają sprzętu radarowego do monitorowania torów lotu i pracują w budynkach znanych jako centra kontroli radarowych terminali (TRACON). Dostarczają również pilotom informacji, takich jak warunki pogodowe i inne krytyczne uwagi. Kontrolery tras kontrolują samoloty po opuszczeniu przestrzeni powietrznej na lotnisku. Pracują w centrach kontroli ruchu lotniczego na terenie całego kraju, które zazwyczaj nie znajdują się na lotniskach. Każde centrum ma przypisaną przestrzeń powietrzną w oparciu o położenie geograficzne i wysokość obszaru, na którym się znajduje. Gdy samolot zbliża się i leci przez centralną przestrzeń powietrzną, kontrolerzy tras kierują samolotem wzdłuż jego trasy. Mogą dostosować tor lotu samolotu, aby uniknąć kolizji i ogólnie bezpieczeństwa. Gdy samolot jedzie wzdłuż swojej trasy, kontrolerzy tras przekazują samolot do następnego środka, kontroli zbliżania lub wieży wzdłuż ścieżki, zależnie od potrzeb. Podczas lotu kontrolerzy zwracają szczególną uwagę na samolot, który zbliża się do bardziej ruchliwej przestrzeni powietrznej wokół lotniska. Oddają samolot kontrolerom zbliżającym się do lotnisk, gdy samolot znajduje się w odległości od 20 do 50 mil od lotniska. Niektórzy kontrolerowie ruchu lotniczego pracują w Centrum Dowodzenia Systemami Kontroli Ruchu Powietrznego. Te kontrolery monitorują wzorce ruchu w całej krajowej przestrzeni powietrznej. Kiedy znajdą wąskie gardło, dostarczają instrukcje innym kontrolerom, pomagając w zapobieganiu korkom. Ich celem jest utrzymanie poziomu ruchu na lotnisku i kontrolerów na trasie. Środowisko pracy Informacje o tej sekcji Kontrolery ruchu lotniczego działają szybko, zachowując całkowitą koncentrację. Kontrolerzy ruchu lotniczego zorganizowali w 2017 r. Około 24 500 miejsc pracy. Większość administratorów pracowała w Federalnej Administracji Lotnictwa (FAA). Kontrolerzy ruchu lotniczego pracują w wieżach kontrolnych, obiektach kontroli zbliżania lub ośrodkach trasowych. Wiele kontrolerów wieżowych i zbliżeniowych pracuje w pobliżu dużych lotnisk. Kontrolerzy tras działają w bezpiecznych budynkach biurowych zlokalizowanych w całym kraju, które zazwyczaj nie znajdują się na lotniskach. Dedykowani kontrolerzy często pracują w pokojach półkowych. Sterowane przez nich samoloty wyglądają jak punkty świetlne poruszające się po ekranach radarów, a dobrze oświetlone pomieszczenie może utrudniać prawidłowe wyświetlanie ekranu. Kontrolery muszą działać szybko i sprawnie, zachowując całkowitą koncentrację. Stres psychiczny związany z odpowiedzialnością za bezpieczeństwo samolotów i ich pasażerów może podlegać opodatkowaniu. W rezultacie administratorzy zwykle przechodzą na emeryturę wcześniej niż większość pracowników: osoby mające 20-letnie doświadczenie kwalifikują się do przejścia na emeryturę w wieku 50 lat, podczas gdy osoby mające 25 lat służby mogą przejść na wcześniejszą emeryturę. Od pracowników kontrolnych wymaga się przejścia na emeryturę w wieku 56 lat. Harmonogramy pracy Większość kontrolerów ruchu lotniczego pracuje w pełnym wymiarze godzin, a niektórzy pracują dodatkowe godziny. Kontrolery mogą obracać zmianami między dniem, wieczorem i nocą, ponieważ główne urządzenia sterujące działają nieprzerwanie. Kontrolery również działają na weekendy i wakacje. Mniej ruchliwe lotniska mogą mieć wieże, które nie działają przez 24 godziny. Kontrolery na tych lotniskach mają bardziej normalne harmonogramy pracy. Jak zostać kontrolerem ruchu lotniczego Informacje o tej sekcji Kontrolery ruchu lotniczego często pracują w pomieszczeniach o półmroku. Aby zostać kontrolerem ruchu lotniczego, wnioskodawca musi być obywatelem USA. Uzyskać dyplom licencjacki lub doświadczenie w pracy lub połączenie wykształcenia i doświadczenia w sumie przez 3 lata. Przejrzeć sprawdziany medyczne i sprawdzające wiedzę. Uzyskać kwalifikacyjny wynik w Federalnej Administracji Lotnictwa (FAA) test na wypadek bezrobocia, który obejmuje ocenę biograficzną Zdać test standaryzacji ruchu lotniczego (AT-SAT) Ukończyć kurs szkoleniowy w Akademii FAA (i rozpocząć go przed ukończeniem 31 roku życia) AT-SAT to 8-godzinny komputer na egzamin. Niektóre z testowanych cech obejmują arytmetykę, priorytetyzację, planowanie, tolerancję na wysoką intensywność, zdecydowanie, wizualizację, rozwiązywanie problemów i wykrywanie ruchu. Kontrolery muszą także zdawać egzamin fizyczny każdego roku i dwa razy w roku egzamin z wykonywania pracy. Ponadto muszą przejść okresowe badania lekowe. FAA określa wytyczne dla szkół, które oferują program zwany Inicjatywą Szkoleniową w Ruchu Lotniczym lub programem AT-CTI. Szkoły AT-CTI oferują stopnie 2- lub 4-letnie, które mają przygotować studentów do kariery w zakresie kontroli ruchu lotniczego. Program nauczania nie jest ustandaryzowany, ale kursy koncentrują się na przedmiotach o podstawowym znaczeniu dla lotnictwa. Tematy obejmują pogodę lotniczą, przestrzeń powietrzną, zezwolenia, mapy do czytania, przepisy federalne i powiązane tematy. Test biograficzny, zwany również testem personalizacyjnym, jest egzaminem osobowościowym, który analizuje wzorce reakcji kandydatów w celu ustalenia, czy dana osoba jest odpowiednia do dodatkowej edukacji w zakresie ruchu lotniczego. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz stronę Office of Personnel Management (OPM) na temat testów biodatycznych. Kandydaci, którzy zaliczyli zarówno AT-SAT, jak i ocenę biograficzną, kwalifikują się do wzięcia udziału w intensywnym szkoleniu w Akademii FAA. Kontrolerzy ruchu lotniczego mogą również składać wnioski o stanowiska za pośrednictwem ogłoszeń o wolnych miejscach pracy ogłaszanych publicznie, gdy takie ogłoszenia będą dostępne. Ogłoszenia pozwalają osobom, które nie mają specjalnego doświadczenia lub wykształcenia, ubiegać się o status kontrolerów ruchu lotniczego. Ci wnioskodawcy zazwyczaj muszą ukończyć 4-letni stopień, mieć równoważne doświadczenie w pracy sekwencyjnej lub mieć jakąś kombinację tych dwóch. Aby zwiększyć swoje szanse na zdanie egzaminu, kandydaci z ogółu społeczeństwa powinni starać się kształcić zgodnie ze standardami AT-CTI i AT-SAT. Doświadczenie zawodowe w pokrewnym zawodzie Kandydaci posiadający jedynie wykształcenie średnie muszą mieć wieloletnie doświadczenie w pracy lub połączenie doświadczenia i wykształcenia. Doświadczenie zawodowe obejmuje pracę jako komercyjny pilot, nawigator lub dyspozytor lotniczy. Inne doświadczenie w pracy, które wymaga znajomości tematów związanych z lotnictwem, takich jak przepisy pogodowe i dotyczące lotów, może być dopuszczalne. Kandydaci z poprzednimi doświadczeniami z zakresu kontroli ruchu lotniczego są automatycznie uprawnieni do ubiegania się o stanowiska kontrolerów ruchu lotniczego. Nie muszą podejmować testu przedwyborczego FAA. Mogą istnieć konkretne oferty pracy dla tych, którzy już mają doświadczenie w pracy jako kontroler ruchu lotniczego, np. Przez wojsko. Większość nowo zatrudnionych kontrolerów ruchu lotniczego jest szkolona w Akademii FAA w Oklahoma City w stanie Oklahoma. Czas trwania szkolenia zależy od stanowiska i pochodzenia kandydatów. Kandydaci muszą zostać zatrudnieni przed 31. urodzinami. Po ukończeniu Akademii stażyści są przydzielani do kontrolerów ruchu lotniczego jako kontroler rozwojowy. dopóki nie spełnią wszystkich wymagań, aby zostać certyfikowanym kontrolerem ruchu lotniczego. Rozwojowi kontrolerów rozpoczynają karierę, dostarczając pilotom podstawowe dane dotyczące lotów i informacje o lotnisku. Następnie przechodzą na stanowiska w sterowni, które mają większą odpowiedzialność. Jako, że kontrolerzy rozwojowi opanowują różne obowiązki, zarabiają na podwyżkach płac i postępach w szkoleniu. Osoby mające wcześniejsze doświadczenie z kontrolerami mogą potrzebować mniej czasu, aby uzyskać pełną certyfikację. Praktykanci, którzy nie ukończyli Akademii lub odbywają szkolenie w miejscu pracy w określonym czasie, są zwykle odrzucani. Istnieje możliwość, aby kontroler przełączał się z pozycji na trasie do pozycji na lotnisku, chociaż transfer wymaga dodatkowego szkolenia Akademii. W ramach obu tych kategorii kontrolerzy mogą przenieść się do miejsc pracy w różnych lokalizacjach lub przejść na stanowiska nadzorcze. Licencje, certyfikaty i rejestracje Wszyscy kontrolerzy ruchu lotniczego muszą posiadać certyfikat operatora kontroli ruchu lotniczego lub posiadać odpowiednie kwalifikacje i nadzór zgodnie z tytułem 14 Kodeksu Przepisów Federalnych, część 65. Muszą mieć ukończone 18 lat i płynnie w języku angielskim i muszą spełniać wszystkie wymagania dotyczące wiedzy i umiejętności. Ważne cechy Umiejętności komunikacyjne. Kontrolerzy ruchu lotniczego muszą być w stanie wydawać jasne, zwięzłe instrukcje, uważnie słuchać wniosków pilotów i odpowiadać, wyraźnie mówiąc. Umiejętności koncentracji. Kontrolery muszą być w stanie skoncentrować się w pomieszczeniu, w którym jednocześnie odbywa się wiele konwersacji. Na przykład w dużej wieży na lotnisku kilku kontrolerów może rozmawiać z kilkoma pilotami w tym samym czasie. Umiejętność podejmowania decyzji. Kontrolery muszą podejmować szybkie decyzje. Na przykład, gdy pilot żąda zmiany wysokości lub pozycji w celu uniknięcia złej pogody, sterownik musi szybko zareagować, aby samolot mógł bezpiecznie pracować. Umiejętności matematyczne. Kontrolery muszą być w stanie wykonywać arytmetycznie dokładnie i szybko. Często muszą obliczać prędkości, czasy i odległości, a także zalecać zmiany kierunku i wysokości. Umiejętności organizacyjne. Kontrolery muszą być w stanie koordynować działania wielu lotów. Kontrolery muszą mieć możliwość ustalania priorytetów zadań, ponieważ mogą być wymagane do prowadzenia kilku pilotów w tym samym czasie. Umiejętność rozwiązywania problemów. Kontrolery muszą rozumieć złożone sytuacje, takie jak wpływ zmieniających się warunków pogodowych na torze lotu samolotu. Kontrolery muszą być w stanie przeglądać ważne informacje i zapewniać pilotom odpowiednie rozwiązania. Uwaga: wszystkie zawody obejmują wszystkie zawody w gospodarce USA. Źródło: US Bureau of Labor Statistics, statystyki zatrudnienia w zawodach Średnie roczne wynagrodzenie dla kontrolerów ruchu lotniczego wyniosło 122.950 w maju 2018 r. Średnie wynagrodzenie to płaca, przy której połowa pracowników w zawodzie zarabia więcej niż ta kwota, a połowa zarabia mniej. Najniższe 10 procent zarobiło mniej niż 66 780, a najwyższe 10 procent zarobiło ponad 172.590. Wynagrodzenia dla kontrolerów rozwoju rosną wraz z ukończeniem każdej nowej fazy szkolenia. Według FAA wynagrodzenie początkowe dla bardziej zaawansowanych kontrolerów, którzy ukończyli szkolenie w miejscu pracy, różni się w zależności od lokalizacji obiektu, złożoności ścieżek lotu i innych czynników. Pełne wyjaśnienie bieżących zarobków początkowych można znaleźć na stronie FAA Aviation Careers. Większość kontrolerów ruchu lotniczego pracuje na pełny etat, a niektórzy pracują dodatkowe godziny. Kontrolery mogą obracać zmianami między dniem, wieczorem i nocą, ponieważ główne urządzenia sterujące działają nieprzerwanie. Kontrolery również działają na weekendy i wakacje. Mniej ruchliwe lotniska mogą mieć wieże, które nie działają przez 24 godziny. Kontrolery na tych lotniskach mają bardziej normalne harmonogramy pracy. Członkostwo w Unii W porównaniu z pracownikami we wszystkich zawodach, kontrolerzy ruchu lotniczego mieli wyższy odsetek pracowników, którzy należeli do związku w 2017 r. Uwaga: Wszystkie zawody obejmują wszystkie zawody w gospodarce USA. Źródło: Prognoza amerykańskiego Biura Statystyki Pracy, Prognozy zatrudnienia Zatrudnienie kontrolerów ruchu lotniczego spadnie o 9 procent w okresie od 2017 do 2024 roku. Większość możliwości zatrudnienia będzie wynikać z konieczności zastąpienia pracowników przechodzących na emeryturę. Ruch lotniczy prawdopodobnie wzrośnie, a pojawią się możliwości zatrudnienia, ponieważ Federalna Administracja Lotnictwa (FAA) będzie musiała zastąpić przechodzących na emeryturę kontrolerów. Jednak w dłuższej perspektywie system satelitarny NextGen powinien umożliwić poszczególnym kontrolerom obsługę większej ilości ruchu lotniczego. Perspektywy zatrudnienia Oferty pracy będą najlepsze dla osób z wcześniejszym doświadczeniem i tych, którzy mają dwadzieścia kilka lat i mogą zdać testy biodrowe FAA. Oczekuje się, że konkurencja o miejsca pracy kontrolerów ruchu lotniczego będzie bardzo silna, a wiele osób złoży wniosek o stosunkowo małą liczbę miejsc pracy. Ci, którzy chcą mieszkać w dowolnym miejscu w kraju, będą mieli przewagę. Dane dotyczące prognoz zatrudnienia dla kontrolerów ruchu lotniczego, 2017-24 Dane dotyczące obszaru państwa Informacje o tej sekcji Statystyki zatrudnienia zawodowego (OES) Program statystyk zatrudnienia (OES) corocznie sporządza szacunki dotyczące zatrudnienia i wynagrodzeń dla ponad 800 zawodów. Szacunki te są dostępne dla narodu jako całości, dla poszczególnych państw oraz dla obszarów metropolitalnych i niemetropolitycznych. Poniższe linki znajdują się na mapach danych OES dla zatrudnienia i wynagrodzeń według stanu i obszaru. Prognozy Centralne prognozy zatrudnienia opracowywane są dla wszystkich państw przez informacje o rynku pracy (LMI) lub indywidualne prognozy zatrudnienia. Wszystkie prognozy stanu są dostępne w projekcjach centralnych. Informacje na tej stronie umożliwiają prognozowany wzrost zatrudnienia w celu porównania zawodu między państwami lub porównania w jednym państwie. Ponadto stany mogą generować prognozy dla obszarów, w których znajdują się linki do stron internetowych statersquos, na których można pobrać te dane. Kariera InfoNet Americarsquos Kariera InfoNet obejmuje setki profili zawodowych z danymi dostępnymi w stanie i obszarze metropolitalnym. W menu po lewej stronie znajdują się odnośniki do porównania poziomu zatrudnienia w miejscu pracy według zarobków państwowych i zawodowych według obszaru lokalnego lub obszaru metropolitalnego. Istnieje również narzędzie do informacji o wynagrodzeniach, które umożliwia wyszukiwanie zarobków według kodu pocztowego. Medicaid to główny program publicznych ubezpieczeń zdrowotnych dla osób o niskich dochodach i największym pojedynczym źródłem ochrony zdrowia publicznego w Stanach Zjednoczonych, obejmującym prawie 70 milionów Amerykanów. 1 Państwa projektują i zarządzają własnymi programami Medicaid w ramach wymogów federalnych, a państwa i rząd federalny wspólnie finansują program. Medicaid odgrywa wiele ról w naszym systemie opieki zdrowotnej (Ryc. 1). Zasięg Medicaid ułatwia dostęp do opieki dla beneficjentów, obejmując szeroki zakres świadczeń i ściśle ograniczając koszty opieki w gotówce. Jako główny płatnik Medicaid jest podstawowym źródłem finansowania szpitali i ośrodków zdrowia z bezpieczeństwem, które służą społecznościom o niskim dochodzie, w tym wielu nieubezpieczonym. Jest to również główne źródło pokrycia i finansowania zarówno domu opieki, jak i długoterminowej opieki środowiskowej. Łącznie Medicaid finansuje 16 całkowitych wydatków na zdrowie osobiste w USA. Rysunek 1: Medicaids Rola w naszym systemie opieki zdrowotnej Ustawa o przystępnej cenie (ACA), uchwalona 23 marca 2017 r., Znacznie rozszerzyła program Medicaid w ramach szerszego planu obejmują miliony nieubezpieczonych Amerykanów. 2 Konkretnie, ACA rozszerzyła uprawnienia Medicaid do niemal wszystkich osób starszych, o dochodach poniżej lub na poziomie federalnego poziomu ubóstwa (FPL) wynoszących około 16.245 osób w 2018 r. Ta ekspansja ustanowiła nową ścieżkę dla milionów nieubezpieczonych dorosłych, którzy zostały wcześniej wyłączone z Medicaid, od 1 stycznia 2017 r. Ustawa przewidywała również 100 federalnych funduszy na ekspansję do 2018 r., stopniowo zmniejszając się do 90 w 2020 r. i przyszłych latach. Jednak orzeczenie Sądu Najwyższego w sprawie ACA w czerwcu 2017 r. Skutecznie uczyniło rozszerzenie Medicaid opcjonalnie dla państw. Poza rozszerzeniem Medicaid, ACA wprowadziła inne reformy, które ulepszają program we wszystkich stanach, niezależnie od decyzji w sprawie rozszerzenia Medicaid. Prawo wymagało od państw upraszczania i modernizacji procesów rekrutacyjnych oraz stworzenia skoordynowanego systemu kwalifikowalności i rejestracji dla Medicaid, Programu Ubezpieczeń Zdrowotnych dla Dzieci (CHIP) i Rynku, aby ułatwić nabór i promować ciągłość ubezpieczenia. ACA ustanowiła także szereg nowych organów i możliwości finansowania dla systemów dostaw i inicjatyw reformy płatności w Medicare, Medicaid i CHIP, zaprojektowanych w celu wspierania lepszych i bardziej opłacalnych modeli opieki, w szczególności dla osób o wysokich potrzebach i kosztach, których opieka jest źle skoordynowana, co prowadzi zarówno do poważnych luk, jak i do kosztownej redukcji. Wreszcie, ustawa dostarczyła nowych opcji i zachęt, aby pomóc państwom zrównoważyć ich programy opieki długoterminowej Medicaid na korzyść usług opartych na społeczności i wspiera, a nie opiekę instytucjonalną. Łącznie przepisy te przyspieszyły już wprowadzanie innowacji Medicaid w wielu stanach. Ponieważ Medicaid obejmuje wiele najbardziej potrzebujących populacji w Stanach Zjednoczonych, mają one unikalny wpływ finansowy i polityczny na reformę systemów opieki, które im służą. Między działaniami w wielu stanach, aby wzmocnić program Medicaid i daleko idące postanowienia ACA w kluczowych domenach Medicaid, Medicaid znajduje się w okresie historycznej transformacji. Podczas, gdy pojawią się dane i analiza wpływu wprowadzanych zmian, kwestia ta będzie zawierała aktualny profil Medicaid i podkreśla rozwój programu na poziomie federalnym i stanowym. Dane krajowe i stanowe dotyczące kluczowych wymiarów programu Medicaid są zawarte w zestawie tabel po briefie. Kto pokrywa ubezpieczenie Medicaid Przed ACA, prawo federalne zapewniało federalne finansowanie Medicaid tylko dla określonych kategorii osób o niskich dochodach: dzieci, kobiet w ciąży, rodziców dzieci na utrzymaniu, osób niepełnosprawnych i osób w wieku 65 lat i starszych. Państwa były zobowiązane do pokrywania kosztów osób fizycznych w tych grupach do federalnych progów minimalnego dochodu, ale także miały możliwość rozszerzenia zasięgu na osoby o wyższych dochodach. Co ważne, przed ACA osoby o niskich dochodach były w dużej mierze wykluczone z Medicaid. W roku budżetowym 2017, który jest najbardziej aktualnym rokiem, w którym dostępne są dane krajowe, około trzech czwartych wszystkich beneficjentów Medicaid to dzieci i osoby pełnoletnie, osoby pełnosprawne (przede wszystkim pracujący rodzice) oraz osoby starsze i młodsze niepełnosprawne stanowią za pozostałą jedną czwartą (wykres 2). Ryc. 2: Świadczenia i wydatki Medicaid, rok budżetowy 2017 W ciągu ostatnich 25 lat wiele państw podjęło działania w celu rozszerzenia zasięgu dla dzieci. Aby zilustrować, podczas gdy prawo federalne wymagało od państw dostarczania Medicaid dla dzieci do co najmniej 100 FPL (133 FPL dla dzieci poniżej 6 lat), od stycznia 2018 r. 27 państw (w tym DC) rozszerzyło uprawnienia do co najmniej 255 FPL w ramach Medicaid lub CHIP, a w 19 z tych państw granica kwalifikowalności wyniosła ponad 300 FPL. Razem, Medicaid i CHIP pokrywają teraz więcej niż 1 na każde 3 dziecko, a rola programów jest jeszcze większa wśród dzieci o niskich dochodach i dzieci kolorowych. W grudniu 2017 r. 21,8 mln dzieci zostało zapisanych do Medicaid, a CHIP do zdecydowanej większości w Medicaid. 3 Historia opieki Medicaid dla dorosłych jest znacznie odmienna. W 2017 r., Zanim rozpoczęła się ekspansja Medicaid ACA, mediana państwowego progu dochodowego Medicaid dla pracujących rodziców wynosiła 61 FPL, aw większości państw osoby dorosłe, które nie były w podeszłym wieku bez dzieci bezdzietnych, nie kwalifikowały się do Medicaid. 4 Progi kwalifikowalności dochodów państw były zwykle wyższe dla osób starszych i niepełnosprawnych. Państwa generalnie muszą zapewniać Medicaid automatycznie osobom starszym i niepełnosprawnym, które otrzymują zasiłki SSI, dla których federalna stopa świadczeń wynosi 74 FPL. 5 państw ma również możliwość objęcia osób starszych i osób niepełnosprawnych, które mają większy przychód lub wysokie koszty leczenia w stosunku do swoich dochodów. 6 ACA nie zmieniła zasad kwalifikowalności Medicaid dla tych dwóch grup, ale niektórzy dorośli z niepełnosprawnością o zbyt dużych dochodach, aby zakwalifikować się za pośrednictwem ścieżki niepełnosprawności Medicaid, mogą teraz zakwalifikować się do Medicaid za pośrednictwem dorosłej grupy ekspansji (w krajach, które przyjęły rozszerzenie) . W 2017 roku 14 spośród wszystkich beneficjentów Medicaid było 9,6 milionami dwojga kwalifikujących się seniorów i młodszych osób niepełnosprawnych, którzy objęci są również Medicare. Jeden z pięciu beneficjentów programu Medicare ma podwójne kwalifikacje. Dwaj uprawnieni beneficjenci są bardzo biedni, a wielu z nich ma wysokie potrzeby w zakresie opieki zdrowotnej i długoterminowej. Medicaid pomaga im w składkach Medicare i dzieleniu kosztów, i obejmuje pełne świadczenia Medicaid dla znacznej większości z nich, co najważniejsze, długoterminowych usług i wsparcia, których Medicare nie obejmuje. Kluczowe reformy ACA. ACA gruntownie zreformowała Medicaid, ustalając prawo do nieelastycznych osób dorosłych, a także wprowadzając jednolity, krajowy próg kwalifikowalności minimalnego dochodu w wysokości 138 FPL dla prawie wszystkich osób w wieku poniżej 65 lat. Efektem tych zmian było ustanowienie Medicaid jako ścieżki zasięgu dla osób o niskich dochodach w szerszym systemie ACA obejmującym ubezpieczenie nieubezpieczonych. Jak zauważono wcześniej, chociaż rozszerzenie Medicaid miało być narodowe, wyrok Sądu Najwyższego zasadniczo uczynił fakultatywny dla państw. Do tej pory 29 państw (w tym DC) przyjęło rozszerzenie i sześć państw dyskutuje o tym 16 państw nie przyjmuje obecnie rozszerzenia (rysunek 3). Pomiędzy trzymiesięcznym okresem poprzedzającym pierwszy otwarty okres rejestracji ACA w październiku 2017 r. A grudniem 2017 r. Liczba zarejestrowanych w Medicaid i CHIP wzrosła o ponad 10,7 miliona osób w 49 stanach raportujących dane dla obu okresów. 7 Rysunek 3: Obecny stan decyzji o rozszerzeniu Medicaid Państwa Decyzje o rozszerzeniu Medicaid mają poważne konsekwencje dla dorosłych o niskich dochodach. Podczas gdy państwa ekspansji dostarczają Medicaid dla dorosłych do 138 FPL, od stycznia 2018 r. Średni limit dochodów Medicaid dla rodziców w krajach nierozwijanych wynosi zaledwie 46 FPL (około 9200 dla trzyosobowej rodziny w 2018 r.), A we wszystkich przypadkach ale jeden z nierozwijanych państw, dorośli bezdzietni nie kwalifikują się do Medicaid (Ryc. 4). 8 Ponieważ ACA zapewniła Medicaid uprawnienia dla dorosłych o niskich dochodach, nie zapewniła pomocy finansowej na zakup pokrycia rynku dla osób poniżej 100 FPL. W rezultacie w stanach, które nie przyjmują ekspansji Medicaid, prawie 4 miliony nieubezpieczonych ubogich dorosłych popada w lukę pokrycia. 9 Rys. 4: Mediana progów kwalifikowalności dochodów MedicaidCHIP, marzec 2018 ACA chroniła zyski z pokrycia dzieci, które zostały osiągnięte z czasem w Medicaid i CHIP. Krajowy próg kwalifikujący do minimalnego dochodu Medicaid wynoszący 138 FPL ma zastosowanie do wszystkich dzieci w wieku do 19 lat, a prawo wymaga, aby państwa zachowały co najmniej obowiązujące limity, które obowiązywały w momencie przyjęcia ACA, do 30 września 2019 r. w 2017 r. państwa muszą zapewnić ubezpieczenie Medicaid dla starzejących się dzieci z pieczy zastępczej, do wieku 26 lat. Wreszcie, ACA rozszerza finansowanie CHIP do 2018 r. i zapewnia wzrost o 23 punktów procentowych stawek zgodnych z federacją w ramach CHIP w okresie W latach 2018-2019 Kongres będzie rozszerzał finansowanie WIOŚ po 2018 r. 10 Jakie usługi Medicaid obejmuje Medicaid obejmuje szeroki zakres usług, aby sprostać zróżnicowanym potrzebom populacji, którym służy. Świadczenia Medicaid obejmują zarówno usługi opieki ostrej, jak i szeroką gamę długoterminowych usług i wsparcia, które Medicare i większość prywatnych planów ubezpieczeniowych nie pokrywa ani ściśle nie ogranicza. Państwa mają swobodę w nakładaniu ograniczonych składek i podziału kosztów w systemie Medicaid, z zastrzeżeniem parametrów federalnych. Składki są generalnie zabronione dla beneficjentów o dochodach poniżej 150 FPL. Podział kosztów dla osób o dochodach poniżej 100 FPL jest ograniczony do kwot nominalnych określonych w przepisach federalnych, przy czym wyższe poziomy dopuszczają beneficjentów o wyższych dochodach. Jednak niektóre grupy są zwolnione z podziału kosztów, w tym obowiązkowych kwalifikujących się dzieci, kobiet w ciąży, większości dzieci i osób dorosłych niepełnosprawnych, osób przebywających w zakładach i osób korzystających z opieki hospicyjnej. Ponadto niektóre usługi są zwolnione z podziału kosztów: służby ratunkowe, usługi prewencyjne dla dzieci, usługi związane z ciążą oraz usługi planowania rodziny. Całkowite składki Medicaid i podział kosztów dla rodziny nie mogą przekroczyć 5 dochodu Familys w ujęciu kwartalnym lub miesięcznym. Prawo federalne wymaga od 11 stanów określonych usług obowiązkowych w systemie Medicaid, a także może obejmować wiele usług wyznaczonych jako opcjonalne (rysunek 5) świadczenia te dotyczą osób dorosłych uprawnionych do korzystania z Medicaid zgodnie z zasadami kwalifikowalności przed rozpoczęciem ACA. Wiele stanów decyduje się na pokrycie leków na receptę (wszystkie stany), opiekę stomatologiczną, trwały sprzęt medyczny i usługi opieki osobistej. Pakiet świadczeń Medicaid dla dzieci, znany jako EPSDT (wczesne i okresowe badania przesiewowe, diagnoza i leczenie), jest wyjątkowo obszerny i uwzględnia zarówno potrzeby rozwojowe dzieci, jak i opieki zdrowotnej i obejmuje wiele usług, które są kluczowe dla dzieci ze specjalnymi potrzebami w zakresie opieki zdrowotnej . W ramach EPSDT dzieci do lat 21 mają prawo do wszystkich medycznie niezbędnych usług Medicaid, w tym usług opcjonalnych, nawet jeśli państwo nie obejmuje ich dla dorosłych. Rysunek 5: Świadczenia z tytułu Medicaid: obowiązkowe i wybrane usługi opcjonalne Oprócz opieki pielęgniarskiej i świadczeń zdrowotnych w domu, które są obowiązkowymi usługami opieki długoterminowej, państwa obejmują również wiele opcjonalnych usług domowych i środowiskowych (HCBS). 12 HCBS obejmują ukierunkowane zarządzanie przypadkami, usługi opieki osobistej, szkolenie dla rodziny i opiekuna oraz wsparcie usług rehabilitacyjnych, koordynację mieszkaniową, aby pomóc jednostkom w zlokalizowaniu i uzyskaniu mieszkań socjalnych oraz różnorodności innych usług. Medicaid jest głównym płatnikiem długoterminowej opieki instytucjonalnej i opiekuńczej opartej na społeczności lokalnej w finansowaniu ze Stanów Zjednoczonych 40 całkowitych wydatków w tym obszarze. 13 Do niedawna prawo federalne na ogół wymagało od państw zapewnienia tych samych świadczeń wszystkim beneficjentom Medicaid w całym stanie. Ustawodawstwo uchwalone w 2006 r. Dało państwom ograniczoną elastyczność w zakresie świadczenia świadczeń wzorcowych niektórym beneficjentom Medicaid w oparciu o jeden z trzech komercyjnych planów ubezpieczeniowych określonych w ustawie lub pakiet świadczeń określony przez Sekretarza HHS. Jednak kilka państw faktycznie korzystało z uprawnień do benchmarku. Państwa mają również prawo do wykorzystywania dolarów Medicaid do płacenia składek za ubezpieczenie zdrowotne związane z pracą dla beneficjentów Medicaid, którzy są im oferowani, podejście znane jako pomoc premium. Państwa muszą generalnie zapewniać usługi typu wrap-around i ochronę dzielenia kosztów, aby wypełnić wszelkie luki między prywatnym zasięgiem a Medicaid. Kluczowe reformy ACA. Zgodnie z ACA większość dorosłych w nowej grupie rozszerzeń Medicaid otrzymuje alternatywne plany świadczeń (ABP), które są nowym terminem wspomnianych już opcji testów porównawczych Medicaid. Płatności ABP Medicaid muszą zawierać te same dziesięć podstawowych kategorii świadczeń zdrowotnych (EHB), które muszą zawierać plany Marketplace w ramach ACA. Ponadto PUPZ muszą zapewniać równość między korzyściami związanymi z zaburzeniami użytkowania fizycznego i psychicznego, oferować pełen zakres usług prewencyjnych EHB, a także obejmować usługi i materiały związane z planowaniem rodziny, usługi FQHC i RHC oraz niemedyczny transport medyczny. W porównaniu do tradycyjnych świadczeń Medicaid dla dorosłych, PUPZ oparte na komercyjnych produktach ubezpieczeniowych mogą zapewnić szerszy zakres niektórych usług (np. Behawioralna opieka zdrowotna, profilaktyka) oraz węższe pokrycie innych usług (np. Leki na receptę, usługi długoterminowe). 14 Wszystkie, z wyjątkiem kilku państw, dostosowały swoje PUPZ do swojego tradycyjnego pakietu świadczeń Medicaid dla dorosłych. Niektóre populacje muszą mieć dostęp do wszystkich korzyści wynikających z planu państwowego Medicaid, nawet jeśli kwalifikują się do Medicaid za pośrednictwem nowej dorosłej grupy ekspansji. Obejmują one osoby słabo medyczne lub mające specjalne potrzeby medyczne, w tym osoby z niepełnosprawnymi zaburzeniami psychicznymi i złożonymi chorobami, podwójnymi uprawnionymi beneficjentami i określonymi innymi grupami beneficjentów. Zmienione przepisy dotyczące składek Medicaid i podziału kosztów ograniczają współpłatność dla osób o dochodach poniżej lub poniżej 100 FPL do 4 dla świadczeń ambulatoryjnych, 8 dla leków preferowanych i niewykorzystywania w sytuacjach nagłych w oddziale ratunkowym, a 75 za hospitalizację jak poprzednio, państwa mogą naliczać wyższy podział kosztów dla beneficjentów o dochodach powyżej 100 FPL. 15 W dalszym ciągu obowiązuje zakaz składek dla osób poniżej lub poniżej poziomu 150 FPL, wspomniane powyżej zwolnienia oraz 5 łącznych limitów składek i podziału kosztów. W jaki sposób beneficjenci Medicaid są objęci opieką Większość beneficjentów Medicaid uzyskuje opiekę od prywatnych lekarzy pracujących w biurach i innych pracowników służby zdrowia. Placówki służby zdrowia i szpitale również odgrywają ważną rolę w służbie ludności Medicaid. Obecnie trzydzieści dziewięć stanów współpracuje z kompleksowymi organizacjami opieki zdrowotnej (MCO), aby obsłużyć przynajmniej niektórych beneficjentów Medicaid, a w kraju ponad połowa wszystkich beneficjentów Medicaid, głównie dzieci i rodzice, otrzymuje opiekę dzięki tym planom (wykres 6). Państwa płacą MCO miesięczną składkę każdemu zarejestrowanemu beneficjentowi Medicaid. Państwa coraz częściej polegają na MCO, rozszerzając zarządzaną opiekę o populacje Medicaid o wyższej potrzebie, takie jak osoby niepełnosprawne i dwojga uprawnionych beneficjentów, a także dorośli ekspansja Medicaid. Państwa przyjmują również zarządzane długoterminowe usługi i wsparcie. Wielu beneficjentów Medicaid, którzy nie są członkami MCO opartymi na ryzyku, jest zapisanych w programach Primary Care Case Management (PCCM), w których państwa płacą za opiekę na zasadzie odpłatności za usługi, ale także płacą zakontraktowanym świadczeniodawcom podstawowej dodatkowej niewielkiej miesięcznej opłaty do koordynować opiekę nad swoimi pacjentami Medicaid. Zarówno program opieki zarządzanej na podstawie ryzyka, jak i programów PCCM może być częściowo rozumiany jako środek tworzenia sieci uczestniczących dostawców i zapewniający większy dostęp do opieki dla beneficjentów Medicaid. Ryc. 6: Państwa umawiające się z kompleksowymi organizacjami opieki medycznej (MCO) Na froncie opieki długoterminowej państwa pracowały przez ostatnie kilkadziesiąt lat nad przywróceniem równowagi swoich programów poprzez przeznaczanie większej części ich wydatków na opiekę długoterminową na rzecz HCBS, a nie na instytucjonalne. opieka. Podczas gdy większość wydatków na opiekę długoterminową Medicaid nadal przeznacza się na opiekę instytucjonalną, udział wydany na HCBS nadal rośnie. W roku budżetowym 2017 HCBS stanowiły 46 całkowitych wydatków na opiekę długoterminową w ramach programu Medicaid, w porównaniu z 32 w roku finansowym 2002. 16 Kluczowe reformy ACA. ACA obejmuje wiele inwestycji, możliwości finansowania, programy demonstracyjne i nowe władze mające na celu stymulowanie świadczenia opieki zdrowotnej i reform systemu płatności w Medicaid i innych publicznych programach ubezpieczeniowych. Przepisy te przyspieszyły wprowadzanie innowacji w programach Medicaid, w tym wdrażanie modeli, takich jak domy opieki medycznej skupiające się na pacjentach i odpowiedzialne organizacje opiekuńcze (ACO), które obejmują bardziej centralną rolę w opiece prewencyjnej i podstawowej, zwiększoną koordynację opieki dla beneficjentów o złożonych potrzebach i finansową. zachęty związane z wydajnością. Państwa łączą i integrują te podejścia w różny sposób z bazowymi systemami dostaw i płatności w Medicaid. ACA zapewnia również państwom rozszerzone opcje i wzmocnione finansowanie federalne w celu poprawy dostępu i świadczenia długoterminowych usług i wsparcia Medicaid oraz zapewnienia zachęt dla państw, aby przesunąć więcej wydatków na opiekę długoterminową na HCBS. Prawie każde państwo przyjęło co najmniej jedną z sześciu kluczowych opcji Medicaid LTSS zawartych w ACA, a wiele państw realizuje wiele opcji. 17 Jak dostęp do opieki medycznej w Medicaid Beneficjenci Medicaid radzą sobie znacznie lepiej niż nieubezpieczeni w zakresie kluczowych środków dostępu do opieki, wykorzystania, niezaspokojonej potrzeby i ochrony finansowej. Zdecydowana większość beneficjentów Medicaid ma zwykle źródło opieki, w porównaniu do znacznych udziałów nieubezpieczonych, którzy tego nie robią i są znacznie bardziej skłonni do wizyt u lekarza (ryc. 7). Medicaid obniża również bariery finansowe w zakresie opieki i ogranicza koszty z kieszeni, a beneficjenci Medicaid są znacznie mniej niż nieubezpieczeni, aby zgłaszać niezaspokojone potrzeby w zakresie opieki zdrowotnej. 18 19 20 Ryc. 7: Dostęp do opieki ze względu na status ubezpieczenia zdrowotnego, 2017 Porównania między ubezpieczeniem Medicaid a ubezpieczeniem prywatnym mają również charakter informacyjny. Badania oparte na badaniach krajowych pokazują, że zarówno dzieci, jak i dorośli w Medicaid mają dostęp do opieki podstawowej i profilaktycznej oraz korzystają z niej w cenach porównywalnych do ich odpowiedników z ubezpieczeniem sponsorowanym przez pracodawcę (ESI). Kiedy demograficzny, stan zdrowia i różnice socjoekonomiczne między obiema ubezpieczonymi grupami są kontrolowane, akcje o zwykłym źródle opieki są podobne, podobnie jak udziały z wizytami u lekarza lub lekarza oraz akcje z jakąkolwiek wizytą specjalistyczną. 21 Podobnie, kontrolując te różnice, odsetki dzieci z niespełnionymi potrzebami w zakresie opieki medycznej, opieki dentystycznej lub leków na receptę z powodu kosztów są porównywalne między dwiema grupami ubezpieczonymi (i niskimi) wśród dorosłych, wskaźniki niezaspokojonych potrzeb ze względu na koszty są niższy dla osób z Medicaid, chociaż niezaspokojone potrzeby wynikające z barier pozafinansowych, takich jak transport, są wyższe w przypadku osób dorosłych z Medicaid. Chociaż analizy danych z badań pokazują dość solidny dostęp do opieki medycznej w Medicaid, 22 inne badania podkreślają ważne wyzwania i luki. Udział lekarza jest bardziej ograniczony w Medicaid niż w Medicare lub prywatnym ubezpieczeniu. 23 Lekarze, którzy rzadziej uczestniczą w Medicaid często przypisuje się niskie stawki płatności w Medicaid, choć dowody na wpływ opłat na uczestnictwo są mieszane. 24 Niski udział lekarzy psychiatrów w systemie Medicaid i brak specjalistów zajmujących się uzależnieniami od substancji 25 są szczególnie niepokojące z powodu wysokiej częstości zachowań zdrowotnych wśród beneficjentów Medicaid dla beneficjentów z chorobami współistniejącymi na tle fizycznym i behawioralnym, brak dostępu do behawioralnej opieki zdrowotnej może negatywnie wpłynąć na zdrowie. zarządzanie ich fizycznymi chorobami przewlekłymi. Udział dentystów w programie Medicaid jest również niski, ale dzieci z usługą Medicaid są na równi z prywatnie ubezpieczonymi dziećmi w zakresie opieki stomatologicznej (ogólnie rzecz biorąc, korzystanie z opieki dentystycznej dla dzieci spada znacznie poniżej zalecanych poziomów). Dostęp dorosłych do opieki stomatologicznej w Medicaid jest poważniejszym problemem. Zakres opieki stomatologicznej dla dorosłych jest opcjonalny w Medicaid, a wiele stanów obejmuje tylko opiekę nad uśmierzaniem bólu lub awaryjną opieką stomatologiczną w przypadku urazów, urazów lub ekstrakcji, a wiele z nich nakłada również na lekarzy dentystycznych obcisłe kołpaki na dolary. 26 Według raportu Government Accountability Office z 2017 r. 38 państw stwierdziło, że spotkały się z wyzwaniami zapewniającymi wystarczający udział dostawców w programie Medicaid, z których głównymi przyczynami były ogólne niedobory dostawców i niskie stawki płatności w ramach Medicaid. 27 Badania tajnych klientów wskazują na bardziej ograniczoną dostępność nowych wizyt pacjentów dla beneficjentów Medicaid w porównaniu z ubezpieczonymi prywatnie. 28 Wraz z rozwojem opieki zarządzanej, stawki płatności dostawców są coraz bardziej kwestią polityki MCO, a nie określają harmonogramy opłat Medicaid, a MCO są odpowiedzialne za tworzenie sieci dostawców, które są odpowiednie do potrzeb ich rejestrujących. Państwowe i federalne egzekwowanie standardów adekwatności sieci jest niezbędne, aby zapewnić, że osoby zarejestrowane w ramach programu Medicaid mają stały dostęp do opieki. Dwa ostatnie raporty Biura Generalnego Inspektora HHS podkreślają istotne braki w nadzorze, w tym ograniczone działania organów ścigania państw w związku z naruszeniem przez MCO standardów dostępu i powszechnych niedokładności w katalogach dostawców Medicaid. Wreszcie, beneficjenci Medicaid napotykają inne bariery dostępu, w tym ograniczony dostęp do opieki po godzinach i brak transportu. Kluczowe reformy ACA. ACA poczyniła szereg dużych inwestycji w celu rozszerzenia dostępu do opieki w Medicaid w miarę wzrostu liczby uczestników programu. W 2017 i 2017 r. Ustawa wprowadziła opłaty Medicaid za większość usług lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej do poziomu opłat Medicare, zapewniając pełne federalne finansowanie tego wzrostu. W rezultacie wysokość opłat za usługi medyczne w odniesieniu do dotkniętych nimi usług wzrosła średnio o 73 ogółem. Wyniki badań wskazujące, że wzrost stawek refundacyjnych w ramach opieki podstawowej spowodował większą dostępność nowych wizyt u rejestratorów Medicaid, świadczy o tym, że stawki płatności dla dostawców mogą być skuteczną dźwignią zwiększającą dostęp. 30 W Kaiser Family Foundations ostatnich 50-stanowych badań dyrektorów Medicaid, 15 państw wskazało, że planują rozszerzyć opłatę lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w 2018 r., Przynajmniej częściowo. 31 ACA sfinansowała także rozległą rozbudowę środowiskowych ośrodków zdrowia i National Health Service Corps, która zaopatruje wielu lekarzy i innych pracowników służby zdrowia, którzy ich obsadzają i zapewniają opiekę w obszarach o niedostatecznym poziomie. Dzięki tym inwestycjom, wraz z ekspansją Medicaid, która zapewnia nowe dochody ośrodkom zdrowia dla wielu wcześniej nieubezpieczonych pacjentów, ośrodki zdrowia były w stanie otworzyć wiele nowych stron, zapewnić bardziej kompleksowe usługi podstawowej opieki, w tym opiekę stomatologiczną i zachowanie zdrowia usługi i obsługują coraz większą liczbę pacjentów, których łączna wartość przekracza 21 milionów. Ile kosztuje Medicaid i jak jest finansowane W roku budżetowym 2017 wydatki Medicaid na usługi wyniosły prawie 440 miliardów. Około dwie trzecie wszystkich wydatków można przypisać opiece nad chorym na ostrym dystansie, a ponad jedna czwarta związana była z opieką długoterminową (wykres 8). Płatności uzupełniające na rzecz szpitali, w których występuje nieproporcjonalny odsetek pacjentów Medicaid i nieubezpieczonych, zwanych DSH, stanowiły 3,7 wydatków, a wydatki Medicaid na składki Medicare i dzielenie kosztów w imieniu podwójnych kwalifikujących się beneficjentów wyniosły 3,4. Jak wspomniano wcześniej, prawie dwie trzecie wydatków na usługi Medicaid przypisuje się osobom starszym i niepełnosprawnym, które stanowią zaledwie jedną czwartą wszystkich zarejestrowanych w systemie Medicaid. Podwójni uprawnieni beneficjenci stanowią prawie 40 wszystkich wydatków, w dużej mierze dzięki wydatkom na opiekę długoterminową. Pięciu z beneficjentów Medicaid, którzy mają najwyższe koszty, generuje ponad połowę wszystkich wydatków Medicaid (wykres 9). Ich wysokie koszty wynikają z ich rozległych potrzeb w zakresie opieki ostrej, długoterminowej lub często obu. Rys. 8: Wydatki na świadczenia medyczne według usług, Płatności i płatności DSH na Medicare, 2017 r. Wykres 9: Pięć największych rejestrowanych osób, które przekroczyły połowę wydatków związanych z Medicaid, 2017 Wydatki na wydatki związane z medicaidami są spowodowane wieloma czynnikami, w tym liczbą i mieszankami rejestrowane, inflacja kosztów medycznych, wykorzystanie i wybory polityki państwa w zakresie korzyści, stawek płatności dostawców i innych czynników programu. W okresach spowolnienia gospodarczego rośnie liczba osób zapisujących się na Medicaid, zwiększając koszty opieki medycznej w kraju, przy jednoczesnym spadku dochodów podatkowych państwa. Państwa znajdujące się pod presją recesji często dążyły do ​​ograniczenia wydatków związanych z Medicaid poprzez działania takie jak obniżanie stawek płatności dla dostawców lub zmniejszanie świadczeń. W coraz większym stopniu państwa podejmują bardziej fundamentalną transformację swoich systemów płatności i świadczenia Medicaid, zarówno w celu kontrolowania kosztów, jak i poprawy opieki, szczególnie w przypadku populacji o wysokich kosztach. W latach 2007-2017 średni roczny wzrost całkowitych wydatków Medicaid na opiekę zdrowotną wyniósł 7,4, ale w przeliczeniu na osobę wzrost wydatków wyniósł 3,1 na równi ze wzrostem krajowych wydatków na opiekę zdrowotną na głowę mieszkańca i inflacją kosztów medycznych, niż wzrost prywatnych składek na ubezpieczenie zdrowotne przypadających na jednego rejestrującego (wykres 10). 32 Ryc. 10: Wzrost wydatków na medicai za osoby badane w porównaniu do innych wskaźników zdrowotnych wydatków na lata 2007-2017 Państwa i rząd federalny dzielą koszty Medicaid. Rząd federalny dopasowuje stan Medicaid wydając co najmniej dolara za dolara dla beneficjentów kwalifikujących się do Medicaid zgodnie z prawem przedakcesyjnym. Federalna stawka za mecz, znana jako federalna stopa procentowa pomocy medycznej lub FMAP, zmienia się w zależności od względnego stanu dochodu na mieszkańca zgodnie z formułą określoną w ustawie federalnej. FMAP na rok 2018, który rozpoczął się 1 października 2017 r., Waha się od federalnego minimum 50, do 73,6 w Mississippi, najbiedniejszym stanie dzisiaj. 33 W 2017 roku, w ostatnim roku, dla którego dostępne są dane, udział federalny w całkowitych krajowych wydatkach Medicaid wyniósł około 57. 34 Kluczowe reformy ACA. Rozwój Medicaid w państwach, które go wdrożyły, oraz większe uczestnictwo w Medicaid w całym kraju w związku ze zwiększonym zasięgiem i uproszczonymi kwalifikacjami i procesami rekrutacji, prowadzi, zgodnie z zamierzeniem, do rosnącej rejestracji w Medicaid, a z kolei do wyższych całkowitych wydatków Medicaid . Rząd federalny finansuje ogromną większość nowych kosztów związanych z rozszerzeniem Medicaid dla dorosłych, federalny mecz dla nowo kwalifikujących się dorosłych wynosi 100 do 2018 r., A fazy stopniowo spadają do 90. Ponadto ACA zapewnia wzmocnione finansowanie federalne dla inwestycji, które wszystkie państwa mogą zawierać, w tym, na przykład, ustanowienie domowych programów zdrowotnych dla beneficjentów Medicaid z chorobami przewlekłymi, opcje rozszerzenia HCBS i ulepszenia w systemach danych Medicaid. Wszystkie państwa, w tym te, które nie rozwijają Medicaid, odnotowują wzrost kosztów Medicaid ze względu na zwiększony udział w Medicaid wśród osób kwalifikujących się zgodnie z zasadami sprzed ACA. Państwa otrzymują swój regularny mecz federalny dla tych beneficjentów. Jak można się było spodziewać, całkowity wzrost wydatków Medicaid w roku budżetowym 2017 i roku 2018 był znacznie wyższy w krajach ekspansji Medicaid niż w krajach niezwiązanych z ekspansją, ale wydatki państwowe w ramach programu Medicaid rosły wolniej w krajach ekspansji, odzwierciedlając dostęp tych państw do wzmocnionego federalnego pasujące fundusze. 35 krajów rozwijających się Medicaid zapłaci niewielką część kosztów dla dorosłych ekspansji od 2017 r., Osiągając maksymalnie 10 w 2020 r. Jednak wiele z tych państw spodziewa się przesunięć lub oszczędności netto z powodu zmniejszenia wydatków państwowych na nieskompensowaną opiekę i na stan. - fundowane zdrowie psychiczne i inne programy mają szersze skutki ekonomiczne związane z ekspansją Medicaid, takie jak wzrost liczby miejsc pracy i wzrost dochodów oraz wpływy z podatków państwowych i inne wpływy. Państwa, które nie rozwijają się, Medicaid rezygnują ze znacznego finansowania federalnego w celu zwiększenia zasięgu swoich mieszkańców o niskich dochodach. Patrząc w przyszłość Już jako integralne źródło pokrycia i dostępu dla Amerykanów o niskich dochodach, w tym wielu osób o złożonych potrzebach w zakresie opieki zdrowotnej i opieki długoterminowej, rola Medicaidów wzrasta wraz z ekspansją na dorosłych o niskich dochodach i inne kluczowe reformy Medicaid. Ważne będzie śledzenie i ocena, w jaki sposób program ewoluuje w ramach ACA, a jako innowacja Medicaid w stanie, plan zdrowia i poziom usługodawcy postępuje i rozprzestrzenia się. Bezprecedensowe transformacje i eksperymenty, które są obecnie realizowane w ramach programu Medicaid, umożliwiają identyfikację udanych praktyk związanych z rejestracją i odnawianiem, strategiami zapewniającymi dostęp do opieki, skutecznymi modelami skoncentrowanej na osobie i skoordynowanej opieki oraz systemami płatności, które wyrównują zachęty finansowe do celów dotyczących jakości i kosztów. . Postęp we wszystkich tych dziedzinach może dodatkowo wzmocnić program Medicaid i przynieść korzyści milionom osób, którym służy. Poruszanie listy kontrolnej Przejdź przez każdy pokój w swoim domu i zdecyduj, co chcesz zachować i czego możesz się pozbyć. Zastanów się, czy jakiekolwiek przedmioty będą wymagały specjalnego opakowania lub dodatkowego ubezpieczenia. Rozpocznij badanie opcji przeprowadzki firmy. Nie polegaj na ofertach telefonicznych, które wymagają oszacowania na miejscu. Uzyskaj oszacowanie na piśmie od każdej firmy i upewnij się, że ma numer USDOT (amerykański Departament Transportu), jeśli przechodzisz do innego stanu. Jeśli przenosisz się w stan, niektóre stany wymagają numeru USDOT, sprawdź tutaj, czy twój stan to robi. Możesz również sprawdzić w swoich stanach komisję użyteczności publicznej, stowarzyszenie przenoszenia lub Better Business Bureau. Utwórz ruchomy segregator. Użyj tego segregatora, aby śledzić wszystkie swoje wartości szacunkowe, rachunki i spis wszystkich przedmiotów, które przenosisz. Organizuj zapisy szkolne. Idź do swojej szkoły dla dzieci i umów się na przeniesienie ich zapisów do ich nowej dzielnicy szkolnej.